Ελίνα Βαρβαρήγου Υποτείνουσα Εκδόσεις Πνοή

Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Άρης ένας συγγραφέας με κύρος που το τελευταίο διάστημα έχει έρθει σε συγγραφικό τέλμα και ψάχνει να βρει λύση στο αδιέξοδο του. Η μυστηριώδης εξαφάνιση μίας γυναίκας που του έχει στοιχειώσει τις σκέψεις του θα τον οδηγήσει σ’ ένα ταξίδι που θα τον φέρει αντιμέτωπο με κρυμμένα μυστικά και σε πολλές ωραίες εμπειρίες που θα ομορφύνουν την ζωή του.

 

Σαντορίνη, Ανάφη και Δονούσα είναι οι τρεις καθοριστικοί σταθμοί που θα τον φέρουν σε επαφή με ανθρώπους που θα του αλλάξουν την κοσμοθεωρία του και θα τον βοηθήσουν να έρθει σε επαφή με γεγονότα που τα έχει απωθήσει στο υποσυνείδητο για να μην πονάει. Η διαδρομή που καλείτε να κάνει ο Άρης είναι βασανιστική μα λυτρωτική.

 

Η συγγραφέας καταφέρνει με την απλή και μεστή γραφή της να  δημιουργήσει ειδυλλιακές εικόνες από την ομορφιά των νησιών μας. Το συναίσθημα που είχα κατά την διάρκεια της ανάγνωσης είναι μία ηρεμία που προήλθε από την αύρα που βγάζουν τα πρόσωπα. Καλαίσθητο το εξώφυλλο του βιβλίου που είναι ένα κλειστό παντζούρι και συνάδει με τις ψυχολογικές διακυμάνσεις του ήρωα.

 

Ένα ανάγνωσμα που διαβάζεται απνευστί και το αγάπησα από τις πρώτες του σελίδες.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

 

Πέμη Γκανά Καπράγια Εκδόσεις Πνοή

 

Η συγγραφέας μας μεταφέρει σ’ ένα σκοτεινό και απόμερο νησί την «Καπράγια» εκεί που οι προκαταλήψεις, οι εξαρτημένοι οικογενειακοί δεσμοί και το θανατικό που έχει σαρώσει την περιοχή διαμορφώνουν τις αντιλήψεις των προσώπων. To κυρίαρχο ερώτημα είναι το κατά πόσο τα λάθη του παρελθόντος μπορούν να επηρεάσουν την δική μας ζωή και των γύρω μας.

 

Η Ρομίνα είναι η ηρωίδα της ιστορίας. Μέσα από την ενδοσκόπηση που κάνει ανατρέχει σε λάθη των πρόγονων της τα οποία άφησαν ανεπούλωτες πληγές στους μεταγενέστερους. Όσον αφορά την ψυχική της κατάσταση κινείται σε λεπτό σχοινί μεταξύ παρανοϊκών σκέψεων και πραγματικών γεγονότων,  

 

Ένα σκοτεινό και ατμοσφαιρικό ανάγνωσμα με έντονη λυρική γραφή, δυνατές περιγραφές και άρτιους λογοτεχνικούς ήρωες. Η συγγραφέας ασχολήθηκε σε βάθος με τον ψυχισμό των προσώπων και αφήνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να επιλέξει ο ίδιος ποιος είναι το θύμα και ο θύτης σε μία ιστορία που η δίνη των γεγονότων δεν αφήνει περιθώρια σκληρής αποπομπής καθώς τα σφάλματα έχουν και το άλλοθι τους.

 

Συγχαρητήρια στη Πέμη Γκανά για το άρτιο βιβλίο που δημιούργησε και αναβλύζει κάθε πρόταση και παράγραφος εικόνες γεμάτες πόνο, συγχώρεση και κάθαρση.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Τόλης Αναγνωστόπουλος Δρόμος η ζωή ταράτσες τα όνειρά μας Εκδόσεις Πνοή

 

Τον Τόλη τον γνώρισα από το εξαιρετικό βιβλίο του «Βαθύ ρήγμα». Τον ξεχώρισα για την ιδιαίτερη γραφή του και για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργεί «ατελείς» χαρακτήρες και δίνει το ερέθισμα στον αναγνώστη να εντρυφήσει στο ψυχισμό των προσώπων. Με τον ίδιο ενθουσιασμό αγκάλιασα και το νέο του βιβλίο που είναι άξιο συγχαρητηρίων.

 

Με αφορμή ένα άσχημο γεγονός ο Βασίλης, ο Πάρης και η Βάλια αποφασίζουν να κάνουν ένα ταξίδι που θα είναι η αφορμή για να γνωρίσουν καλύτερα το εγώ τους και τις ανάγκες τους. Και τα τρία πρόσωπα της ιστορίας έχουν βαλτώσει σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Το ερέθισμα της απόδρασης από την καθημερινότητα θα τους φέρει αντιμέτωπους με σκέψεις και καταστάσεις που είναι μη διαχειρίσιμες.

 

Ο συγγραφέας παίζει πολύ με τις έννοιες του «φαίνεσθαι» και του «είναι». Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να ξεγελαστεί με την φαινομενικά «τέλεια» ζωή του συνανθρώπου του που τις περισσότερες φορές είναι απλά μία εσφαλμένη ιδέα. Τα δύο θέματα του βιβλίου είναι η φιλία και οι ανθρώπινες σχέσεις. Στα θετικά του βιβλίου θα προσθέσω την ωραία εναλλαγή του παρόντος με το παρελθόν όπως επίσης και την μουσική επένδυση που είχαν αρκετά κεφάλαια. Ως αναγνώστες καθίσαμε στην πίσω θέση του αυτοκινήτου και απολαύσαμε ωραία μουσική και τις πιο δυνατές εξομολογήσεις.

 

Τόλη πολλά συγχαρητήρια για το άρτιο ανάγνωσμα σου που κατάφερε να με συγκινήσει και να με προβληματίσει.

 

Αξίζει να διαβαστεί από αναγνώστες που τους αρέσει να γνωρίζουν τον συνάνθρωπο σε βάθος. Νομίζω πως αυτό είναι το μυστικό για να καταφέρουμε να εξελίξουμε την ενσυναίσθηση και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Μαρία Πρινάρη- Καρκαβατσάκη Αντέτι Εκδόσεις Πνοή

 

   Δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής να ταξιδέψω στην Κρήτη και όμως μέσα από αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα έκανα μία αναγνωστική διαδρομή στο τόπο της συγγραφέως. Γνώρισα την φιλοξενία των κατοίκων, τα προϊόντα που παράγει και τα ήθη και έθιμα τους.

 

 Πέρα από την ομορφιά ήρθα αντιμέτωπος και με το άλλο πρόσωπο της Κρήτης που διέπεται από τους άγραφους νόμους που πρέπει να τηρούνται ευλαβικά για την εύρυθμη λειτουργία της κλειστής κοινωνίας. Το παραμικρό ατόπημα μπορεί να οδηγήσει σε βεντέτα και εκεί χρειάζεται η πολύτιμη βοήθεια των μεσιτών για να βρουν την μέση λύση στο θέμα που προέκυψε. Έτσι έγινε και με τον Σήφη που η λάθος κίνηση του τον οδήγησε σε εκτοπισμό.

 

 Στο Αντέτι παρακολουθούμε την ζωή τρίων γενιών Κρητικών που οι αβλεψίες τους οδήγησαν στο να αλλάξουν την καθημερινότητα τους και να ξεκινήσουν πάλι από την αρχή. Ο αναγκαστικός συμβιβασμός και οι υποχωρήσεις που έκαναν τους αφαίρεσαν το δικαίωμα να ζήσουν όπως ήθελαν. Μεγαλύτερο θύμα όλης της υπόθεσης ήταν η αγάπη που για να μην «ματώσει» και ξυπνήσει παλιά οικογενειακά θέματα θυσιάστηκε. Το πιο κερδισμένο ζευγάρι είναι η Ανέζα και ο Μανούσος που παρέβλεψαν όλα τα κακώς κείμενα που δημιουργήθηκαν και έζησαν όπως ήθελαν.

 

      Στο βιβλίο μου άρεσε πολύ η παραστατική γραφή της συγγραφέως με τις ωραίες περιγραφές των τοπίων, το έθιμο του γάμου και την χρήση της τοπικής ντοπιολαλιάς που έδωσε αμεσότητα στο κείμενο. Αν και το βιβλίο αριθμεί 500 σελίδες κυλάει γρήγορα χωρίς να κουράζει με περιττές λεπτομέρειες. Όλα τα στοιχεία στο ανάγνωσμα έχουν δοθεί με μέτρο. Ξεχώρισα επίσης και το ιστορικό κομμάτι που μας παρουσίασε σπαραχτικές σκηνές από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πως οι κάτοικοι της περιοχής διαμόρφωσαν τα πιστεύω τους ανάλογα με το τι θα ήθελαν να κερδίσουν. Άλλοι πήγαν με τους κατακτητές και άλλοι αποφάσισαν να πολεμήσουν για να μην απαρνηθούν την πατρίδα. Τα κατάλοιπα που άφησε ο πόλεμος περιγράφονται από την συγγραφέα με έντονες εικόνες που με συγκίνησαν πολύ.

 

  Συγχαρητήρια στην κυρία Καρκαβατσάκη που με το άρτιο ανάγνωσμα της μας παρουσίασε το θέμα των βεντετών που δημιουργούνται στην Κρήτη και πόσο πολύτιμη είναι η βοήθεια των μεσιτών που καταφέρνουν να συμφιλιώσουν τα άγρια ένστικτα για να αποφευχθεί το μοιραίο.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Αντώνης Καράς Κωδικό Όνομα Ιαπετός Εκδόσεις Πνοή

Ένα βιβλίο που μου κίνησε το ενδιαφέρον από το εξώφυλλο. Το μαύρο φόντο και το αμυδρό φώς που πέφτει πάνω στον φάκελο που βγαίνει από το συρτάρι σε παρακινεί να ανακαλύψεις την υπόθεση.

 

Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από τον μεγάλο όγκο ανθρώπων που πέρασαν από την Ελλάδα το 2015-2016 με στόχο να βρουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Έτσι είναι και τα πρόσωπα της ιστορίας του βιβλίου. Ο μικρός Ρασίντ με την μητέρα του Σαΐντα και τον Αμίρ αποφασίζουν να φύγουν από το Αφγανιστάν και τον Ισκαντέρ που τους κρατά δέσμιους με σκοπό να αναζητήσουν την τύχη τους στη Γερμανία. Η φυγή τους όμως αυτή δεν θα περάσει απαρατήρητη καθώς δύο ασασίνοι, ένας πράκτορας της CIA και ένας Έλληνας ανθυπαστυνόμος θα ξεκινήσουν να αναζητούν τα ίχνη τους. Στόχος τους πιο πολύ είναι το μικρό παιδί.

 

Ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν μένει μόνο στο να διαλευκάνει τα αίτια που οδήγησαν στο να βρουν το παιδί αλλά στοχεύει μέσα από τα γεγονότα να δώσει στον αναγνώστη τροφή για σκέψη και προβληματισμό. Τα δύο θέματα που παρουσιάζει με εξαιρετική δεξιοτεχνία χωρίς να πλατειάζει και να γίνεται κουραστικό το ανάγνωσμα είναι το προσφυγικό και ο ρατσισμός που βιώνουν τα άτομα που έρχονται σε μία νέα χώρα με σκοπό να ζήσουν καλύτερα και δέχονται δυστυχώς την κατακραυγή. Επίσης παρουσιάζει και την εμφάνιση νεοναζιστικών οργανώσεων που έχοντας ως προβολή το πατριωτικό αίσθημα οδηγούνται σε ακρότητες.

 

Ένα σκληρό μα συνάμα συγκινητικό βιβλίο που παρουσιάζει την νέα παγκόσμια κοινωνική πραγματικότητα που ζούμε.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Έκτορας Απέργης Λερναία Ύδρα Εκδόσεις Πνοή

Ο Έκτορας Απέργης τοποθετεί χρονικά το βιβλίο του στην εποχή των μνημονίων που οι αλλαγές στο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα είναι πολλές. Επικρατεί η αβεβαιότητα, το άγχος και ο φόβος για το αύριο. Η «Λερναία Ύδρα» είναι μία τρομοκρατική οργάνωση που έχει δημιουργηθεί από αγανακτισμένους πολίτες που θέλουν να χτυπήσουν το σαθρό πολιτικό γίγνεσθαι. Η δολοφονία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κινητοποιεί τον τύπο και την κυβέρνηση. Ο έγκριτος δημοσιογράφος Πέτρος Νικολαΐδης αναλαμβάνει να ρίξει φως στα γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε αυτόν τον αναβρασμό. Ποια είναι τα κίνητρα και ο σκοπός τους; Ποια προσωπικά συμφέροντα υπάρχουν πίσω από τις δολοφονίες επιφανών προσώπων της πολιτικής;

Ένα καταιγιστικό και γρήγορο πολιτικό μυθιστόρημα με στοιχεία αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας μας μυεί στα σκοτεινά γρανάζια της πολιτικής που οι δολοπλοκίες και τα παιχνίδια εξουσίας άλλους τους βγάζουν κερδισμένους και άλλους ζημιωμένους. Μου άρεσε η αμεσότητα της γραφής του, οι γρήγορες εναλλαγές στα γεγονότα και τα μηνύματα που περνάει.

Αξίζει να το διαβάσετε αυτό το βιβλίο γιατί θα ανακαλύψετε πολλά πράγματα από την καθημερινότητα που βιώνουμε σε πολλά επίπεδα όπως είναι το εργασιακό, το πολιτικό αλλά και ο τρόπος που φιμώνετε η αλήθεια στην δημοσιογραφία και πώς οι ειδήσεις μπορούν να διαστρεβλωθούν για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα υψηλά ιστάμενων προσώπων.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σωτήρης Παπασκουλής Δύο ποτά και μια φτηνή ατάκα

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ο Γιάννης Στάνκο. Ένας νέος άντρας που έχει τελειώσει τις σπουδές του και αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του μέχρι να δει τι θα κάνει με την ζωή του. Εκεί το κλίμα είναι εχθρικό καθώς βλέπει μία οικογένεια που έχει χάσει τα πατήματά της και οδεύει προς τον αφανισμό. Η μητέρα του δέχεται αγόγγυστα τις προσβολές του οξύθυμου πατέρα του. Αυτό εξοργίζει τον Γιάννη και εύχεται ποτέ να μην φερθεί έτσι σε γυναίκα.

Η γνωριμία όμως με την Βάσω ακυρώνει τα λόγια που έταξε να τηρήσει. Χρησιμοποιεί το βίαιο σεξ και τις προσβολές ως μέσο επιβολής. Τα κατάλοιπα της δυσλειτουργικής του οικογένειας του βγαίνουν στην σχέση του με την κοπέλα. Όπως επίσης και ο εθισμός του στο αλκοόλ τον κάνει να ξεφεύγει από την αρρωστημένη του καθημερινότητα. Η ζωή του είναι το ποτό, το σεξ, το ξενύχτι και η δουλειά.

Ένα αθυρόστομο και ωμό μυθιστόρημα που παρουσιάζει την εικόνα πολλών νέων ανθρώπων που νιώθουν πίεση από την οικογένεια και την κοινωνία και οδηγούνται στους εθισμούς για να δραπετεύσουν.

Ο Σωτήρης δεν έχει στόχο να ωραιοποιήσει τα γεγονότα γι’ αυτό και οι περιγραφές του είναι σκληρές και σκανδαλιστικές. Σε όλο το βιβλίο υπάρχει μία διάχυτη νευρικότητα και θυμός. Σαν αναγνώστης εκτίμησα τον Γιάννη σαν χαρακτήρα. Θεωρώ ότι οι αντιδράσεις του είναι δικαιολογημένες αν δούμε σε τι οικογενειακό κλίμα μεγάλωσε. Κάποιες συμπεριφορές ασυναίσθητα τις μετέφερε και στην προσωπική του ζωή. Ενώ εξωτερικά δείχνει το σκληρό του πρόσωπο κατά βάθος είναι ένας άνθρωπος που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί αλλά δεν έχει μάθει τον τρόπο να το κάνει.

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο που αν πέσει στα χέρια του κατάλληλου αναγνώστη θα εκτιμηθεί. Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Μιχάλης Μαλανδράκης Patriot Εκδόσεις Πόλις

Ο Μιχάλης Μαλανδράκης στο πρώτο του βιβλίο μας χαρίζει μια εξαιρετική ιστορία. Αν και νεαρός ηλικιακά ασχολείται με το θέμα της μετανάστευσης με ωριμότητα και ευαισθησία.

Ο Αγκίμ είναι ένα αγόρι στην ηλικία των 23 χρόνων που αν και ζει εδώ και 10 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να ενσωματωθεί απόλυτα στο κοινωνικό σύνολο λόγω του στιγματισμού και των κακόβουλων επικρίσεων που ακούει για την καταγωγή του. Ο δρόμος είναι το καταφύγιο και ο τρόπος που αποφασίζει να εκφραστεί. Είναι επαγγελματίας κλαρινίστας που με τις μελωδίες και τον τρόπο παιξίματος του κρατάει συντροφιά στους περαστικούς. Η πρόταση του συμπατριώτη του Αντώνη να δουλέψει σε νυχτερινό κέντρο του αλλάζει την ζωή και φτάνει πιο κοντά στο όνειρο του.

Ο συγγραφέας με την τραχιά γλώσσα, τους άμεσους διαλόγους και την παραστατική γραφή του δημιούργησε ένα άρτιο ανάγνωσμα που διαβάζεται απνευστί. Η ιστορία κινείται σε δύο επίπεδα στο πως ο Αγκίμ ζει στο πετσί του τον ρατσισμό και πως εμείς τον αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία. Ένα βιβλίο που στόχο έχει να δώσει στον αναγνώστη το βήμα να σκεφτεί και να προβληματιστεί. Σαν κοινωνία είμαστε σκληροί απέναντι σε καθετί που είναι εκτός της “κανονικότητας» που έχουμε πλάσει με το νου μας. Ένας τρόπος για να επιλυθεί και να ομαλοποιηθεί αυτή η ανισότητα είναι στο να αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι και να έρθουμε στη θέση του αναλογιζόμενοι αν θα μας άρεσε και μας να μας φέρονταν έτσι.

Ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή μας. Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Εύη Δουργούτη Μια στιγμή ακόμα Εκδόσεις Πνοή

Η Εύη έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας το 2018 με το βιβλίο “O χορός της φωτιάς”. Δύο χρόνια μετά έρχεται το δεύτερο βιβλίο της που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις Εκδόσεις Πνοή.

«Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα..» το τραγούδι που ντύνει μουσικά την ιστορία είναι μοναδικό. Οι στίχοι και το άκουσμα του φέρνει στο μυαλό του ήρωα θύμησες που τον πονάνε. Συναντάμε τον Χρήστο Ιγνατιάδη στην πιο δύσκολη φάση της ζωής του καθώς έχει διαγνωστεί με την νόσο Αλτσαχάιμερ. Αν και η καθημερινότητα του είναι δύσκολη το παρελθόν είναι το μοναδικό του καταφύγιο που του δίνει ζωή και λόγο ύπαρξης. Από μικρό παιδί στερήθηκε την χαρά της οικογένειας και αναγκάστηκε να δουλέψει για να επιβιώσει. Ο άνθρωπος που τον στήριξε και τον αγάπησε πραγματικά ήταν η αδερφή του. Η απουσία της μητέρας και τα άσχημα παιχνίδια του έρωτα τον στιγμάτισαν. Η ζωή του είχε πόνο, στερήσεις, απώλειες και χαρές. Στο φινάλε ζητάει «Μια στιγμή ακόμα» μ΄ ένα κομμάτι από το παρελθόν που τον καθόρισε. Θα δοθεί η λύτρωση που ζητά; Θα εμφανιστεί η μυστηριώδης γυναίκα;  

Όπως διαβάζω και στο εξώφυλλο του βιβλίου η συγγραφέας μας παρουσιάζει μία ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα άρτιο ανάγνωσμα χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και δεν έπεσε στην παγίδα να γίνει μελό. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες έχουν φτιαχτεί με μεράκι όσον αφορά στο ψυχολογικό υπόβαθρο. Ο κύριος κορμός του έργου που είναι η ζωή του Χρήστου κινείται παράλληλα με τις υπόλοιπες μικρές και λειτουργικές ιστορίες που καλύπτουν κενά που δημιουργούνται στον αναγνώστη.

Η συγγραφέας μας παρουσιάζει τις αντιλήψεις και τα ιδανικά μίας εποχής που ο άντρας είναι ο αφέντης και η γυναίκα ακολουθεί τις διαταγές του. Από αυτό το κοινωνικό πρότυπο ξεπηδάει και ένα θέμα που θίγει με ευαισθησία και είναι η ενδοοικογενειακή βία.

Ένα βιβλίο που με συγκίνησε. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι «Μια στιγμή ακόμα» είναι αρκετή για να πούμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα αυτά που νιώθουμε.

 Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Βιβλία από τις Εκδόσεις Πνοή

Με αφορμή τα τέσσερα χρόνια λειτουργίας των Εκδόσεων Πνοή σας παραθέτω τη λίστα με τα βιβλία που ξεχώρισα

1. Ελευθερία Χαλόφτη Προς την Ελευθερία

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/04/blog-post.html

2. Σωτήρης Μπουγιούκας Η αδράνεια

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2020/02/blog-post_12.html

3. Κάκια Ξύδη Φυσάει

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/09/blog-post_20.html

4. Τόλης Αναγνωστόπουλος Βαθύ ρήγμα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/07/blog-post_30.html

5. Ανδρέας Πασσάς Κακή σπορά

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2018/11/blog-post_24.html 

6. Σπύρος Σμύρνης Ανθρώπων σκιές

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2020/02/blog-post.html 

7. Γιάννης Κυζιρόπουλος Στη γη της αιώνιας θλίψης

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2020/02/blog-post_10.html

8. Κωνσταντίνος Μαρούγκας Ατελή Αγάλματα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/08/blog-post.html

9. Βαγγέλης Μαργιωρής Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html

10. Πάνος Αντωνόπουλος Με το ίδιο βλέμμα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/11/blog-post_27.html

11. Άγγελος Καλαμούτσος Ρόδα είναι

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/09/blog-post.html

12. Έλενα Πιπερίδου Οι μέρες της πεταλούδας

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/11/blog-post_18.html

13. Εύη Δουργούτη Ο χορός της φωτιάς

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2018/10/blog-post_20.html

Άγγελος Μανουσόπουλος Στην πόλη των ξένων Εκδόσεις Bell

Θέμα του βιβλίου είναι το μεταναστευτικό. Ένα ζήτημα που μας απασχολεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα καθώς καθημερινά στο τόπο μας γίνεται μεγάλη εισροή μεταναστών.

Η Ξενιάδα είναι μία πόλη που είναι πόλος έλξης για τους μετανάστες που φεύγουν με άσχημο τρόπο από την πατρίδα τους και αναζητούν μία καλύτερη τύχη σ’ ένα νέο περιβάλλον. Σε αυτό τον τόπο γνωρίζουμε τον Αλέξανδρο που είναι αστυνομικός της Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης. Μετά το διαζύγιο του μετατέθηκε στην περιοχή. Η Μαριάννα είναι δικηγόρος και μέλος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Χείρα βοήθειας» που προσφέρει σημαντική βοήθεια στους μετανάστες. Τέλος, είναι και η Ζαχρά μία χαροκαμένη μάνα που έχασε τον άντρα και τα παιδιά της στην πατρίδα της. Αποφασίζει να αναζητήσει τον χαμένο της γιο τον μόνο επιζών από αυτή την οικογενειακή τραγωδία.

Τα τρία πρόσωπα της ιστορίας θα συνδεθούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο και θα αναδυθούν στην επιφάνεια πολλές αλήθειες. Ο συγγραφέας ασχολήθηκε μ’ ένα πολύ ευαίσθητο και δύσκολο θέμα. Παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τον ρατσισμό που υπάρχει απέναντι στον ξένο που έρχεται σε μία χώρα. Έχει δημιουργήσει ολοκληρωμένους λογοτεχνικούς χαρακτήρες με βάθος και ουσία. Η ιστορία κυλάει γρήγορα χωρίς να κουράζει και η γλώσσα του έργου είναι άμεση. Η ουσία του βιβλίου είναι ότι περνάει πολλά μηνύματα και αν πέσει στα χέρια του κατάλληλου αναγνώστη θα είναι τροφή για περαιτέρω σκέψη.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σωτήρης Μπουγιούκας Η αδράνεια

Ο Χάρης είναι ένας άντρας στην ηλικία των 30 που μετά τον χωρισμό από την κοπέλα του αρχίζει να παραιτείται από την ζωή. Δεν έχει όρεξη να βγει και να συναντήσει κόσμο. Προτιμάει να μένει στο σπίτι και να διαβάζει. Η απομόνωση τον κάνει να σκέφτεται περισσότερο και να βρίσκει συνέχεια εμπόδια Στον επαγγελματικό τομέα είναι σε μία δουλειά που δεν του αρέσει και παραμένει εκεί μόνο για βιοποριστικούς λόγους. Τα συναισθήματα που βιώνει σε καθημερινή βάση είναι η θλίψη, ο πόνος και η απογοήτευση.

Η απάθεια στην οποία έχει περιέλθει τον έχει οδηγήσει να σκέφτεται τον θάνατο ως την μόνη λύση σωτηρίας του. Στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ήρωας του βιβλίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάει μία μορφή κατάθλιψης. Σε αυτή την φάση ο άνθρωπος όλα τα βρίσκει δύσκολα από τις πιο απλές καθημερινές ανάγκες μέχρι και τα πιο απαιτητικά πράγματα που καλείται να εκπληρώσει. Η αίσθηση που έχει κάθε καταθλιπτικό άτομο είναι ότι δεν έχει κίνητρο και στόχους για το μέλλον. Το ιδανικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το άτομο να μιλήσει σ’ ένα ψυχολόγο για να βγει από το ψυχολογικό τέλμα που έχει οδηγηθεί.

Σαν αναγνώστης με άγγιξε η ιστορία του Χάρη καθώς εντόπισα τον εαυτό μου σε πολλές σκέψεις του. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να βρεθεί σε ψυχολογική αδράνεια αν δεν ζει τα αρνητικά συναισθήματα του . Οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή την κατάσταση είναι πολλοί αλλά αυτό που μετράει είναι ο άνθρωπος που το ζει να μην τον καταπιεί το πρόβλημα αλλά να καταφέρει να βρει την λύση μέσα στον ωκεανό της άρνησης και της αυτομαστίγωσης στην οποία έχει βρεθεί.

Μία εξαιρετική νουβέλα που ασχολείται μ’ ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της εποχής μας, την κατάθλιψη. Ο συγγραφέας δημιούργησε ένα άρτιο ανάγνωσμα που στόχο έχει να μας βάλει να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Γιάννης Κυζιρόπουλος Στη γη της αιώνιας θλίψης Εκδόσεις Πνοή

Ο λιμός έχει χτυπήσει την Αθήνα με αποτέλεσμα οι αναίτιοι θάνατοι κάθε μέρα να αυξάνονται με ανησυχητικό βαθμό και τα εφόδια των τροφίμων να περιορίζονται στο ελάχιστο. Σε μία προσπάθεια να βρουν τροφή ο Ιάσωνας και οι φίλοι του γίνονται μάρτυρες μίας ενέδρας που τους στήνουν και βγαίνει αλώβητος μόνο αυτός. Το γεγονός τον κινητοποιεί για να βρει τους ενόχους και στο δρόμο του εμφανίζονται δύο πρόσωπα ο Παύλος και η Μαριάννα που θα λειτουργήσουν καταλυτικά.

Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα άντρας στην ηλικία των 25 ετών που έζησε άσχημα παιδικά χρόνια πράγμα που τον επηρέασε στις μετέπειτα σχέσεις του. Η μισανθρωπία που τον διακρίνει πηγάζει από τον εκφυλισμό του ανθρώπινου είδους. Θεωρεί ότι πια επικρατεί η υποκρισία, ο φασισμός και ο ρατσισμός. Στο βωμό του χρήματος έχουν ξεπουληθεί οι αξίες και τα πιστεύω.

Ο Παύλος από την άλλη πλευρά είναι το ακριβώς αντίθετο. Λειτουργεί περισσότερο με την λογική και είναι υλιστής. Η Μαριάννα εμφανίζεται στην ζωή του Ιάσωνα και τα αισθήματα κατωτερότητας που τον διακρίνουν στον ερωτικό κομμάτι καταφέρνει να του τα κάμψει. Κοινό τους στοιχείο είναι το άσχημο παρελθόν που τους άφησε ανοιχτές πληγές. Την τρυφερότητα και την αγάπη που στερήθηκαν καταφέρνουν να την αναπληρώσουν.

‘Ένα βιβλίο που καταπιάνεται με την κατάρρευση των αξιών που επικρατεί σε μία κοινωνία που έχει χάσει την ταυτότητα της και κάθε μέρα γίνεται πιο απρόσωπη και σκληρή. Ο Ιάσωνας και η Μαριάννα είναι δυο πρόσωπα που προσπαθούν να μην ενσωματωθούν στο γενικό χάος και να διατηρήσουν τον ρομαντισμό και τα αγνά αισθήματα που πια είναι σε έλλειψη.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο έχτισε ο συγγραφέας τον ψυχισμό του ήρωα του. Επίσης στις ερωτικές σκηνές δεν υπάρχει το χυδαίο και το φθηνό. Είναι ένα ανάγνωσμα που κυλάει γρήγορα καθώς έχει τις ανατροπές και τα στοιχεία που μπορούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα με θέμα τις διαπροσωπικές σχέσεις και τον έρωτα. Κλείνω μ’ ένα αγαπημένο μου απόσπασμα « Παρατηρούσα την  υποκρισία μας, την ευκολία να κρίνουμε δίχως να μπαίνουμε στη θέση των άλλων, να πληγώνουμε, να είμαστε ομοφοβικοί, να μεταμορφωνόμαστε σε φασίστες, να περηφανευόμαστε ως ρατσιστές».

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σπύρος Σμυρνής Ανθρώπων σκιές Εκδόσεις Πνοή

Στο βιβλίο ξετυλίγονται καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που τυχαίνει να τους προσπερνάμε στο δρόμο, να είναι συνεπιβάτες μας στο μετρό, στο λεωφορείο ή και κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Κοινό τους στοιχείο είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Άλλοι το παλεύουν να ξεφύγουν από την μιζέρια και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο και άλλοι δυσκολεύονται να βγουν στην επιφάνεια.

Κάθε ιστορία μας βάζει να αναλογιστούμε τις άμεσες αποφυγές που χρησιμοποιεί το πρόσωπο για να μην έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του και την αλήθεια. Ξεχώρισα το διήγημα «Υπό την επήρεια» που παρακολουθούμε την ιστορία του Πέτρου, ενός άντρα που έχει γίνει αλκοολικός για να καλύψει τον πόνο του. Η αφορμή όμως που τον οδήγησε στο ποτό καλείται να την ανακαλύψει μόνος. Όσο κάνει ανασκόπηση στο παρελθόν σε συνδυασμό με αντικείμενα που βρίσκει καταφέρνει να τον ξεμπλοκάρει από τα σκοτάδια του. Έχει το σθένος να βγει στο φως και να ζήσει.

Σε αντίθεση με την ιστορία  «Μία ανάσα κάτω απ’ το νερό» που η Κατερίνα και ο Σπύρος είναι δυο αυτοκαταστροφικά πλάσματα. Αγαπιούνται με περίεργο τρόπο και δείχνουν ο ένας στον άλλον ενδιαφέρον με άγριο σεξ. Στη δουλειά τους έχουν βαλτώσει και δεν είναι ικανοποιημένοι. Όλο αυτό το κενό που ζουν μεγαλώνει σε σημείο να βρίσκουν την παραίτηση ως τον μόνο τρόπο για να αποσυνδεθούν από το χάος που βιώνουν.

Σαν αναγνώστης μου άρεσε το ψυχολογικό υπόβαθρο που δημιούργησε ο συγγραφέας για κάθε χαρακτήρα του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί στα κείμενα όπως και οι περιγραφές του είναι σκληρές. Θα σταθώ επίσης στο εξώφυλλο του βιβλίου που βλέπουμε ένα πρόσωπο να κάθεται σ’ ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Έτσι νομίζω είναι και η ψυχή του καθενός μας όταν ζει δύσκολες καταστάσεις ή βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Επικρατεί μία εσωτερική παραίτηση.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο για αναγνώστες που ψάχνουν περισσότερο να γνωρίσουν τον άλλον και δεν μένουν στην επιφάνεια που πάντα είναι επιδερμική και χωρίς πολύ ουσία.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Όλα όσα γνωρίζω στ' αλήθεια Θέατρο Αλκμήνη

Χθες παρακολούθησα την παράσταση σ’ ένα κατάμεστο θέατρο. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μία οικογένεια που ο καθένας θα βρει στοιχεία από τον ίδιο αλλά και από τα κοντινά του πρόσωπα.

Η μητέρα ( Fran) είναι η γυναίκα που κρατάει τις ισορροπίες στο σπίτι και ότι κι αν γίνεται είναι ο τελικός κριτής. Ακόμα και όταν τα παιδιά της έχουν ενηλικιωθεί συνεχίζει να επεμβαίνει για να αλλάξει τις καταστάσεις. Πίσω από τον ατσάλινο χαρακτήρα της κρύβεται μία ζωή που δεν έχει ζήσει και με τις συνεχείς προβολές που κάνει στους δικούς της προσπαθεί να περάσει αυτά που στερήθηκε η ίδια.

Ο πατέρας (Bob) είναι το ακριβώς αντίθετο από την γυναίκα του. Είναι ένας άνθρωπος ήρεμος και συνεσταλμένος που έχοντας ως γνώμονα τις αξίες του πορεύεται. Βέβαια η συνεχής προσκόλληση στα θέλω του κάποιες φορές φέρνουν τις συγκρούσεις.

Τα παιδιά της οικογένειας είναι η Pip, η Rosie, ο Ben και ο Mark. Θα σταθώ ιδιαίτερα στον χαρακτήρα του Mark καθώς είναι ένα παιδί που είχε εγκλωβιστεί σε μία συμβατική σχέση για να ικανοποιήσει τα κοινωνικά και οικογενειακά πρότυπα και όταν αποφάσισε να μιλήσει για τα θέλω του βρήκε εμπόδια. Το εσωτερικό μαρτύριο που ζει ο ήρωας σε συνδυασμό με τα σκληρά λόγια των γονιών του με συγκίνησε πολύ.

Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο- μαύρο αλλά αποτελείται και από άλλες αποχρώσεις που πρέπει να τις αγκαλιάσουμε και να μην εθελοτυφλούμε. Οι προσδοκίες και τα θέλω των γονιών πολλές φορές είναι ενάντια στα πιστεύω των παιδιών και εκεί δημιουργείται ένα χάσμα. Αυτό συμβαίνει γιατί για χρόνια έχει περάσει στο υποσυνείδητο και στην συνείδηση ότι οι γονείς είναι προέκταση των παιδιών. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο καθένας είναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα και δεν χρειάζεται να κάνει αυτά που επιβάλλει η οικογένεια και η κοινωνία. Δεν χρειάζεται κανένα παιδί να ζήσει την ζωή των γονιών του αλλά την δική του. Η συνεχής παρέμβαση στη ζωή των παιδιών δημιουργεί εξαρτημένες και ευνουχίστικες προσωπικότητες που οδηγούνται σε τέλμα σε κάποια φάση της ζωής τους.

Μια εκπληκτική παράσταση με ωραίες ερμηνείες, σκηνοθεσία και εξαιρετική κινησιολογία των ηθοποιών. Οι μονόλογοι του κάθε χαρακτήρα συντέλεσαν στο να δημιουργήσει ο θεατής μία ολοκληρωμένη γνώμη για την προσωπικότητα και τους ψυχολογικούς ελιγμούς που χρησιμοποιεί ο καθένας ξεχωριστά για να βγει από το αδιέξοδο.

Εύχομαι να προστεθούν κι άλλες παραστάσεις και να το δει ο κόσμος που δεν πρόλαβε. Αξίζει γιατί είναι ένα έργο που μιλάει για τον καθένα μας.

Καλή θέαση