Όλα όσα γνωρίζω στ' αλήθεια Θέατρο Αλκμήνη

Χθες παρακολούθησα την παράσταση σ’ ένα κατάμεστο θέατρο. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μία οικογένεια που ο καθένας θα βρει στοιχεία από τον ίδιο αλλά και από τα κοντινά του πρόσωπα.

Η μητέρα ( Fran) είναι η γυναίκα που κρατάει τις ισορροπίες στο σπίτι και ότι κι αν γίνεται είναι ο τελικός κριτής. Ακόμα και όταν τα παιδιά της έχουν ενηλικιωθεί συνεχίζει να επεμβαίνει για να αλλάξει τις καταστάσεις. Πίσω από τον ατσάλινο χαρακτήρα της κρύβεται μία ζωή που δεν έχει ζήσει και με τις συνεχείς προβολές που κάνει στους δικούς της προσπαθεί να περάσει αυτά που στερήθηκε η ίδια.

Ο πατέρας (Bob) είναι το ακριβώς αντίθετο από την γυναίκα του. Είναι ένας άνθρωπος ήρεμος και συνεσταλμένος που έχοντας ως γνώμονα τις αξίες του πορεύεται. Βέβαια η συνεχής προσκόλληση στα θέλω του κάποιες φορές φέρνουν τις συγκρούσεις.

Τα παιδιά της οικογένειας είναι η Pip, η Rosie, ο Ben και ο Mark. Θα σταθώ ιδιαίτερα στον χαρακτήρα του Mark καθώς είναι ένα παιδί που είχε εγκλωβιστεί σε μία συμβατική σχέση για να ικανοποιήσει τα κοινωνικά και οικογενειακά πρότυπα και όταν αποφάσισε να μιλήσει για τα θέλω του βρήκε εμπόδια. Το εσωτερικό μαρτύριο που ζει ο ήρωας σε συνδυασμό με τα σκληρά λόγια των γονιών του με συγκίνησε πολύ.

Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο- μαύρο αλλά αποτελείται και από άλλες αποχρώσεις που πρέπει να τις αγκαλιάσουμε και να μην εθελοτυφλούμε. Οι προσδοκίες και τα θέλω των γονιών πολλές φορές είναι ενάντια στα πιστεύω των παιδιών και εκεί δημιουργείται ένα χάσμα. Αυτό συμβαίνει γιατί για χρόνια έχει περάσει στο υποσυνείδητο και στην συνείδηση ότι οι γονείς είναι προέκταση των παιδιών. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο καθένας είναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα και δεν χρειάζεται να κάνει αυτά που επιβάλλει η οικογένεια και η κοινωνία. Δεν χρειάζεται κανένα παιδί να ζήσει την ζωή των γονιών του αλλά την δική του. Η συνεχής παρέμβαση στη ζωή των παιδιών δημιουργεί εξαρτημένες και ευνουχίστικες προσωπικότητες που οδηγούνται σε τέλμα σε κάποια φάση της ζωής τους.

Μια εκπληκτική παράσταση με ωραίες ερμηνείες, σκηνοθεσία και εξαιρετική κινησιολογία των ηθοποιών. Οι μονόλογοι του κάθε χαρακτήρα συντέλεσαν στο να δημιουργήσει ο θεατής μία ολοκληρωμένη γνώμη για την προσωπικότητα και τους ψυχολογικούς ελιγμούς που χρησιμοποιεί ο καθένας ξεχωριστά για να βγει από το αδιέξοδο.

Εύχομαι να προστεθούν κι άλλες παραστάσεις και να το δει ο κόσμος που δεν πρόλαβε. Αξίζει γιατί είναι ένα έργο που μιλάει για τον καθένα μας.

Καλή θέαση