Ο Μιχάλης
Μαλανδράκης στο πρώτο του βιβλίο μας χαρίζει μια εξαιρετική ιστορία. Αν και
νεαρός ηλικιακά ασχολείται με το θέμα της μετανάστευσης με ωριμότητα και
ευαισθησία.
Ο Αγκίμ είναι ένα
αγόρι στην ηλικία των 23 χρόνων που αν και ζει εδώ και 10 χρόνια στην Ελλάδα
δεν έχει καταφέρει να ενσωματωθεί απόλυτα στο κοινωνικό σύνολο λόγω του
στιγματισμού και των κακόβουλων επικρίσεων που ακούει για την καταγωγή του. Ο
δρόμος είναι το καταφύγιο και ο τρόπος που αποφασίζει να εκφραστεί. Είναι
επαγγελματίας κλαρινίστας που με τις μελωδίες και τον τρόπο παιξίματος του
κρατάει συντροφιά στους περαστικούς. Η πρόταση του συμπατριώτη του Αντώνη να
δουλέψει σε νυχτερινό κέντρο του αλλάζει την ζωή και φτάνει πιο κοντά στο
όνειρο του.
Ο συγγραφέας με την
τραχιά γλώσσα, τους άμεσους διαλόγους και την παραστατική γραφή του δημιούργησε
ένα άρτιο ανάγνωσμα που διαβάζεται απνευστί. Η ιστορία κινείται σε δύο επίπεδα
στο πως ο Αγκίμ ζει στο πετσί του τον ρατσισμό και πως εμείς τον
αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία. Ένα βιβλίο που στόχο έχει να δώσει στον αναγνώστη
το βήμα να σκεφτεί και να προβληματιστεί. Σαν κοινωνία είμαστε σκληροί απέναντι
σε καθετί που είναι εκτός της “κανονικότητας» που έχουμε πλάσει με το νου μας.
Ένας τρόπος για να επιλυθεί και να ομαλοποιηθεί αυτή η ανισότητα είναι στο να
αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι και να έρθουμε στη θέση του αναλογιζόμενοι αν
θα μας άρεσε και μας να μας φέρονταν έτσι.
