Τζέιμς Ντέιβιντ Βανς Το τραγούδι του Χιλμπίλη Εκδόσεις Δώμα

Οι χιλμπίληδες ανήκουν στην εργατική τάξη χωρίς ανώτερη μόρφωση με κύριο χαρακτηριστικό τους την ενδοοικογενειακή βία, τους άξεστους τρόπους, τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Σ’αυτό το κλίμα μεγαλώνει και ο συγγραφέας σε μια δυσλειτουργική οικογένεια όπου η μητέρα αλλάζει συνέχεια συντρόφους, φέρεται άσχημα στα παιδιά της και είναι εθισμένη στα ναρκωτικά. Το θετικό είναι ότι παρότι η μητέρα έχει αποκλίνουσα συμπεριφορά οι σύντροφοι που πέρασαν από τη ζωή της αποδέχτηκαν τα παιδιά.

Σημαντικό του στήριγμα είναι οι παππούδες του που του συμπαραστέκονται στις δύσκολες στιγμές και η γιαγιά του που του δίνει το έναυσμα να καλυτερεύσει τις επιδόσεις του στο σχολείο. Αυτό τον κάνει να γίνει καλύτερος. Στη πορεία εντάσσεται στο σώμα των πεζοναυτών όπου μαθαίνει τη πειθαρχία, την αυτοσυντήρηση και να καταφέρνει να ανταπεξέρχεται στις καθημερινές δυσκολίες που του παρουσιάζονται . Με αφορμή αυτή την εμπειρία ακολουθεί το όνειρο του και σπουδάζει νομική στο Γειλ. Γίνεται ένας επιτυχημένος δικηγόρος και ένας πολύ καλός σύζυγος.

Ανήκει στο μικρό ποσοστό των ανθρώπων που κατάφερε να σπάσει τα δεσμά και να πετύχει στη ζωή του. Δε δικαιολογεί τον τρόπο ζωής των χιλμπίληδων που ήταν αυστηροί στα παιδιά τους και παραβατικοί στη κοινωνία. Θέτει εύστοχες ερωτήσεις και καυτηριάζει τον τρόπο που λειτουργεί μία κοινωνία.

Σαν ανάγνωσμα είναι αρκετά σκληρό αλλά παράλληλα αισιόδοξο γιατί ακόμα και αν οι συνθήκες είναι δύσκολες αν ο άλλος έχει όρεξη και υπομονή μπορεί να κάνει τη θετική αλλαγή και να επιτύχει το καλύτερο για τον εαυτό του.

Μανώλης Παλαβούζης Ο Τέταρτος καβαλάρης-Η επώαση Εκδόσεις Πηγή

Το βιβλίο κινείται σε δυο χρονικές περιόδους. Ξεκινά από τα χρόνια του Μεσαίωνα συγκεκριμένα το 1347 μ.Χ. Εκεί συναντάμε το  Βυζαντινό πολεμίστη Πάμφιλο όπου μαζί με το σύντροφο του Χάμετ δίνουν το παρών στη πολιορκία της πόλης Κάφφα στη Ταυρίδα. Είναι μισθοφόροι στην ομάδα των Γενοβέζων και αντεπιτίθενται ενάντια στους Μογγόλους. Μια μάχη με μεγάλες απώλειες που οδηγεί στη καταστροφή της πόλης με πολλούς νεκρούς. Όσοι επιζούν μεταφέρονται στη Κωνσταντινούπολη. Ο Πάμφιλος γνωρίζει εκεί ένα γέροντα που του λέει για το “Mαύρο Θάνατο” που έχει οδηγήσει στο μαζικό θάνατο πολύ κόσμο.

Το 2017,αρκετά χρόνια μετά,στη Θεσσαλονίκη ο Βασίλης Ιωάννου εργάτης στο μετρό στο τέλος της βάρδιας του ανακαλύπτει μία κρύπτη και αποφασίζει να πάει να δει τι βρίσκεται εκεί. Ανακαλύπτει ένα τάφο και ανοίγοντας τον αναδύεται στην επιφάνεια το μικρόβιο της πανώλης. Αμέσως ζητείται η βοήθεια του Άλεξ Κομνηνού επιδημιολόγου που με τη βοήθεια της Σκάρλετ,απεσταλμένη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αναλαμβάνουν να σώσουν τη πόλη καθώς έχει εξαπλωθεί επιδημία εντός και εκτός συνόρων.

Επίσης, στην ιστορία εκτυλίσσονται και δύο ερωτικές ιστορίες Κρις-Τζούλι και Άλεξ-Σκάρλετ που θα δούμε την εξέλιξη τους στο δεύτερο μέρος παράλληλα με τον τρόπο που θα αντιμετωπιστεί η πανώλη.

Πληροφοριακά η πανώλη είναι μία οξεία λοιμώδης νόσος που προκαλείται από το βακτήριο Yersinia Pestis. Εμφανίζεται σε τρεις μορφές τη βουβωνική, τη πνευμονική και τη σηψαιμική. Ανήκει στις πέντε σοβαρότερες μεταδιδόμενες ασθένειες.

Το πρώτο μέρος της διλογίας είναι εκπληκτικό καθηλώνει και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.Έχει κάνει ενδελεχή έρευνα ο συγγραφέας και με βάση τα ιστορικά στοιχεία και τη μυθοπλασία δημιούργησε ένα άρτιο μυθιστόρημα! Περιμένω με ανυπομονησία τη συνέχεια..

Εύη Δουργούτη Ο χορός της φωτιάς Εκδόσεις Πνοή

Τρεις γυναίκες και τρεις ιστορίες που καταφέρνουν να μπλεχτούν μεταξύ τους με αριστοτεχνικό τρόπο. Το παρελθόν με το παρόν εναλλάσσονται με γρήγορο ρυθμό και οι αποκαλύψεις δημιουργούν ερωτηματικά,σύγχυση,νέα δεδομένα και στο τέλος λύτρωση.

Η Ευτυχία σε τρυφερή ηλικία χάνει τον πατέρα της και αναλαμβάνει την καθημερινή βιοπάλη με τη συμπαράσταση της μητέρας της. Καταφέρνει λίγα χρόνια αργότερα να εισαχθεί στη σχολή που επιθυμεί. Ο φόρτος εργασίας όμως της στερούν το δικαίωμα συνέχισης της φοιτητικής ζωής και τότε στο δρόμο της ξεπροβάλει ένας γοητευτικός άντρας. Τον ερωτεύεται ζει όμορφες στιγμές αλλά στη πορεία τα πράγματα αλλάζουν. Σε μία φάση απελπισίας αποφασίζει να πάει στη γιαγιά της που τόσο αγαπάει και έχει στερηθεί.

Η Γεωργία στα φοιτητικά της χρόνια στα Ιωάννινα γνωρίζει το Στέφανο. Παντρεύονται αλλά αρχίζουν οι ρωγμές στον έγγαμο βίο τους πράγμα που οδηγεί στο χωρισμό. Ο λόγος η άρνηση της να αποκτήσει παιδί. Αυτό που επιθυμεί και θέλει είναι  να γνωρίσει τη βιολογική της οικογένεια. Αποφασίζει λοιπόν να ταξιδέψει στο ακριτικό χωριό που της είπαν και να γνωρίσει τη κυρία Μαρίκα.

Η γιαγιά Μαρίκα ζει μόνη της τα τελευταία χρόνια μετά το χαμό του άντρα της. Όταν την επισκέπτονται οι δυο γυναίκες αποφασίζει να ανοίξει “το κουτί της Πανδώρας” και να αναδυθούν στην επιφάνεια λάθη,πάθη και ζωές ρημαγμένες που στο διάβα τους άφησαν ανεπούλωτες πληγές και σημάδια που δύσκολα σβήνουν.

Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα που εστιάζει στη ψυχοσύνθεση των τριών γυναικών χωρίς ακραίους συναισθηματισμούς και λεπτομέρειες που να κουράζουν.

Κωνσταντίνος Δαουλτζής Μπλου Flamingo Εκδόσεις Πηγή

Ο συγγραφέας στο πρόλογο μας δηλώνει ότι θα μας εξιστορήσει ενδιαφέρουσες ιστορίες αδιάφορων ανθρώπων.Το αδιάφορο είναι κάτι πολύ υποκειμενικό και όσο διαβάζεις τόσο σε κερδίζει το κάθε πρόσωπο ξεχωριστά είτε θετικά είτε αρνητικά.


Η βάση της ιστορίας και ο αφηγητής είναι ο Γιώργος.Ξεκινάει την ιστορία από τη γέννηση του,τη σχέση με τους γονείς και τους παππούδες του εκεί κάνει μία πετυχημένη σύγκριση το πως γνωρίζονταν τα παλιά τα χρόνια σε σχέση με το σήμερα που με το πάτημα ενός κουμπιού και με την ενεργοποίηση μίας εφαρμογής σου "σερβίρονται" μπροστά στην οθόνη σου πληθώρα επιλογών.. Θα σταθώ κυρίως στα 'πέτρινα χρόνια" όπως τα αναφέρει που είναι και τα μαθητικά όπου υπέστη σχολικό εκφοβισμό από τους συμμαθητές του.Αυτό το κομμάτι της ιστορίας με άγγιξε πολύ. 


Στη πορεία μιλάει για τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα και μπαίνει στην αφήγηση και το κομμάτι της ομοφυλοφιλίας. Οι σχέσεις που έκανε και τα μαθήματα που διδάχτηκε από τον καθένα ξεχωριστά. Το κομμάτι του στρατού είναι η καλύτερη στιγμή του βιβλίου.Σε μορφή ημερολογίου καταγράφει και  κάνει τον απολογισμό του σκέφτεται τι έχει ζήσει μέχρι τώρα,τι τον στιγμάτισε τι δεν αξίζει και σκέφτεται το επόμενο βήμα που θα κάνει μετά το τέλος της στράτευσης.


Έχει γρήγορο ρυθμό η ιστορία και καυτηριάζει μοναδικά τις ανθρώπινες σχέσεις!Ο Γιώργος είναι ένας χαρακτήρας πολύ συμπαθής με τα πάθη του,τις αδυναμίες του και με βασικό όπλο το χιούμορ του αντεπεξήλθε  στις δυσκολίες που του παρουσιάστηκαν ωρίμασε απότομα αλλά τουλάχιστον βγήκε νικητής στη πορεία.

Διαβάζετε απνευστί και περιμένω με ανυπομονησία και τα άλλα δυο βιβλία που ολοκληρώνουν τη τριλογία!

Χανς Χερμπέρτ Γκριμ Σλουμπ Εκδόσεις Κέδρος

Ο Σλουμπ(που στα ελληνικά το παρατσούκλι του σημαίνει τυχεράκιας)είναι παιδί μίας μικροαστής οικογένειας.. Το παιδί  ονειρεύεται να πάει εθελοντής στο στρατό και κρυφά από τους γονείς του στα δέκατα έβδομα γενέθλια του κάνει αίτηση και γίνεται δεκτή. Λίγους μήνες αργότερα κατατάσσεται όπου χρονικά συμπίπτει με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αρκετά ευτράπελα θα ζήσει στην εκπαίδευση των νεοσύλλεκτων αλλά η γνώση της γαλλικής γλώσσας θα του δώσει το εισιτήριο να διοικήσει ένα χωριό και να επανδρώσει το διοικητήριο στο Λόφραντ.

Αλλάζει η ζωή του άρδην όταν του έρχεται η κλήση να υπηρετήσει στο μέτωπο. Εκεί βιώνει την εξαθλίωση,την απώλεια συναγωνιστών του,την πείνα και το φόβο. Για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που βιώνει κάνει λαθρεμπόριο και διακινεί πλαστά χαρτονομίσματα. Στο κλίμα της αβεβαιότητας δέχεται ένα γράμμα από μία κοπέλα στο χωριό του και έτσι αποφασίζει να επιστρέψει στη πατρίδα του.

Είναι ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα που θίγει το παράλογο του πολέμου. Πίσω  από το πρόσωπο του ήρωα  κρύβεται ο Γκριμ που ήθελε να διατηρήσει την ανωνυμία του όταν κυκλοφόρησε το ανάγνωσμα του για να μη χάσει τη δουλειά του.Ο Σλουμπ με την απλότητα του και τη θετική στάση προς τη ζωή αντιμετωπίζει όλο αυτό που ζει με υπομονή και καρτερικότητα. Όπως αναφέρει στον επίλογο ο Φόλκερ Βαίντερμαν είναι λες και φοράει έναν μανδύα αδιαπέραστο απ’αυτό τον πόλεμο,λες και προστατεύεται από μια αόρατη μεμβράνη.

Έλενα Χουσνή Καταραμένες πολιτείες Εκδόσεις Κύφαντα

    Η Έλενα ως έγκριτη δημοσιογράφος και πολύ καλή συγγραφέας στο τέταρτο της βιβλίο ασχολείται μ'ένα δύσκολο θέμα που είναι τα χρόνια εγκλεισμού των χανσενικών στο λεπροκομείο της Σάμου.Με ενδελεχή έρευνα,μεράκι,ευαισθησία και τις προσωπικές μαρτυρίες των όσων έζησαν εκείνη τη περίοδο δημιουργεί ένα άρτιο μυθιστόρημα.

 Το βιβλίο κινείται σε δυο χρονικές περιόδους παρόν και παρελθόν.Στο παρελθόν δείχνει το τρόπο διαβίωσης των ανθρώπων,το πως αντιμετώπιζαν οι οικογένειες ένα άτομο με λέπρα(όπου το σύνηθες είναι να το διώχνουν από το σπίτι πριν αρχίσει η ασθένεια να δείχνει τα πρώτα της σημάδια) αλλά και γενικά η κοινωνία το πόσο στιγμάτιζε και δεν αποδεχόταν αυτά τα άτομα. Μέσα σε αυτό το κλίμα της προκατάληψης και του φόβου αναπτύσσεται και το ερωτικό ειδύλλιο μεταξύ της Ευτυχίας και του Γιώργη.

  

   Στο παρόν έχουμε τη διαμάχη του αντιδημάρχου Βουρλιώτη με το Κυπριανού για το τρόπο που θα αξιοποιηθεί ο χώρος.Ο μεν θέλει να δημιουργήσει μία νέα αγροτουριστική μονάδα που θα φέρει νέες θέσεις εργασίας,ανάπτυξη στη περιοχή και οικονομικές απολαβές. Από την άλλη ο Κυπριανού επιμένει στην ιστορικότητα του χώρου και τη σημασία που πρέπει να προσδώσουν οι κάτοικοι της περιοχής σ’ένα κτίριο που θάφτηκαν άδικα τόσες ζωές.Από που πηγάζει το άσβεστο μίσος των δυο προσώπων και τι σχέση τους συνδέει; Το παρελθόν με το παρόν δένουν αρμονικά και βγαίνουν αλήθειες μέσα από την ιστορία του κάθε προσώπου άλλες λυτρωτικές και άλλες μη διαχειρίσιμες.

   Τα συναισθήματα πολλά στενοχώρια,θυμός και απογοήτευση για το πόσο αποκλεισμένοι και παραγκωνισμένοι από τη κοινωνία υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δημιούργησαν τη δική τους "πολιτεία"όπου μέσα έβαλαν την αγάπη,την ομόνοια,την συντροφικότητα,τη φροντίδα,τη συμπαράσταση,την ενσυναίσθηση  και με οδηγό αυτές τις αξίες αντιμετώπισαν με σθένος την αρρώστια τους αλλά και τα κακόβουλα σχόλια.

  Κλείνω με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο "Ύπνος.Ο μεγάλος θάνατος.Πάνω στα σιδερένια κρεβάτια με το αχυρένιο στρώμα.Μέρες και νύχτες να κοιμούνται οι άνθρωποι.Για να ξεχνούν να μη βλέπουν τους εαυτούς τους,να μη θυμούνται το σώμα τους όπως ήταν πριν,όπως πρέπει να είναι.Να κρύβουν τα κομμένα χέρια κάτω από το μαξιλάρι,να βουλιάζουν το φαγωμένο πρόσωπο,να τεντώνουν τα πόδια τους στην ευθεία του θανάτου,της τελευταίας στάσης.Τώρα;Ποιοι είναι;Σε ποιο κομμάτι του κόσμου υπάρχει γειτονιά γι'αυτούς;Ποιο σπίτι θα τους δεχτεί,ποιο βλέμμα θα τους αγκαλιάσει;Σε ποια γλώσσα να μιλήσουν στους ανθρώπους;Πως θα συνεννοηθούν;"