Σπύρος Σμυρνής Ανθρώπων σκιές Εκδόσεις Πνοή

Στο βιβλίο ξετυλίγονται καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που τυχαίνει να τους προσπερνάμε στο δρόμο, να είναι συνεπιβάτες μας στο μετρό, στο λεωφορείο ή και κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Κοινό τους στοιχείο είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Άλλοι το παλεύουν να ξεφύγουν από την μιζέρια και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο και άλλοι δυσκολεύονται να βγουν στην επιφάνεια.

Κάθε ιστορία μας βάζει να αναλογιστούμε τις άμεσες αποφυγές που χρησιμοποιεί το πρόσωπο για να μην έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του και την αλήθεια. Ξεχώρισα το διήγημα «Υπό την επήρεια» που παρακολουθούμε την ιστορία του Πέτρου, ενός άντρα που έχει γίνει αλκοολικός για να καλύψει τον πόνο του. Η αφορμή όμως που τον οδήγησε στο ποτό καλείται να την ανακαλύψει μόνος. Όσο κάνει ανασκόπηση στο παρελθόν σε συνδυασμό με αντικείμενα που βρίσκει καταφέρνει να τον ξεμπλοκάρει από τα σκοτάδια του. Έχει το σθένος να βγει στο φως και να ζήσει.

Σε αντίθεση με την ιστορία  «Μία ανάσα κάτω απ’ το νερό» που η Κατερίνα και ο Σπύρος είναι δυο αυτοκαταστροφικά πλάσματα. Αγαπιούνται με περίεργο τρόπο και δείχνουν ο ένας στον άλλον ενδιαφέρον με άγριο σεξ. Στη δουλειά τους έχουν βαλτώσει και δεν είναι ικανοποιημένοι. Όλο αυτό το κενό που ζουν μεγαλώνει σε σημείο να βρίσκουν την παραίτηση ως τον μόνο τρόπο για να αποσυνδεθούν από το χάος που βιώνουν.

Σαν αναγνώστης μου άρεσε το ψυχολογικό υπόβαθρο που δημιούργησε ο συγγραφέας για κάθε χαρακτήρα του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί στα κείμενα όπως και οι περιγραφές του είναι σκληρές. Θα σταθώ επίσης στο εξώφυλλο του βιβλίου που βλέπουμε ένα πρόσωπο να κάθεται σ’ ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Έτσι νομίζω είναι και η ψυχή του καθενός μας όταν ζει δύσκολες καταστάσεις ή βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Επικρατεί μία εσωτερική παραίτηση.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο για αναγνώστες που ψάχνουν περισσότερο να γνωρίσουν τον άλλον και δεν μένουν στην επιφάνεια που πάντα είναι επιδερμική και χωρίς πολύ ουσία.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.