Τη
δεκαετία του 70, μία περίοδο όπου η δικτατορία έχει παρέλθει σ’ ένα
εκκλησιαστικό οικοτροφείο του Βόλου συναντάμε μία παρέα τεσσάρων παιδιών. Ο
Αχιλλάκος, ο Μπράσκας, ο Μίκ και ο Ζερβής προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στο
καταπιεστικό περιβάλλον του σχολείου όπου οι παρατηρήσεις και οι απαγορεύσεις
είναι σε καθημερινή βάση. Δε δέχονται να συμμορφωθούν στους κανόνες και είναι
αμελής στα σχολικά τους καθήκοντα.
Αποφασίζουν
να βρουν το νόημα της ζωής εκτός της μαθητικής κοινότητας. Λατρεύουν το ποδόσφαιρο
και τη ροκ μουσική. Αυτό όμως που συνδέει και τους τέσσερις είναι ο ξαφνικός
θάνατος ενός συμμαθητή τους. Ποιοι παράγοντες οδήγησαν στο ξαφνικό χαμό του;
Αυτό το ερώτημα αρχίζει να βρίσκει την απάντηση του όσο προχωράει η αφήγηση και
οδηγείται ο αναγνώστης στο γλυκόπικρο τέλος της ιστορίας.
Ο Κώστας Ακρίβος καταπιάνεται με πολλά θέματα
όπως είναι η εφηβεία, τα κατάλοιπα της δικτατορίας αλλά και οι συνθήκες που
επικρατούν σ’ ένα κλειστό περιβάλλον. Παρουσιάζει τους ήρωες στην εφηβεία αλλά
και στην ενήλικη ζωή τους. Οι διαφορετικές χρονικές περίοδοι είναι καταλυτικές
καθώς βλέπουμε το πόσο αλλάζουν οι αντιλήψεις και ο τρόπος που διαχειρίζονται
το γεγονός που τους στιγμάτισε τη ζωή. Κατάφεραν να βγουν αλώβητοι από αυτή την
ιστορία;
Ένα
εκπληκτικό κοινωνικό- ηθογραφικό μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί. Καλή
ανάγνωση
