Τρεις γυναίκες και τρεις
ιστορίες που καταφέρνουν να μπλεχτούν μεταξύ τους με αριστοτεχνικό τρόπο. Το παρελθόν με το παρόν
εναλλάσσονται με γρήγορο ρυθμό και οι αποκαλύψεις δημιουργούν
ερωτηματικά,σύγχυση,νέα δεδομένα και στο τέλος λύτρωση.
Η Ευτυχία σε τρυφερή ηλικία
χάνει τον πατέρα της και αναλαμβάνει την καθημερινή βιοπάλη με τη συμπαράσταση
της μητέρας της. Καταφέρνει λίγα χρόνια αργότερα να εισαχθεί στη σχολή που
επιθυμεί. Ο φόρτος εργασίας όμως της στερούν το δικαίωμα συνέχισης της
φοιτητικής ζωής και τότε στο δρόμο της ξεπροβάλει ένας γοητευτικός άντρας. Τον
ερωτεύεται ζει όμορφες στιγμές αλλά στη πορεία τα πράγματα αλλάζουν. Σε μία
φάση απελπισίας αποφασίζει να πάει στη γιαγιά της που τόσο αγαπάει και έχει
στερηθεί.
Η Γεωργία στα φοιτητικά της
χρόνια στα Ιωάννινα γνωρίζει το Στέφανο. Παντρεύονται αλλά αρχίζουν οι ρωγμές
στον έγγαμο βίο τους πράγμα που οδηγεί στο χωρισμό. Ο λόγος η άρνηση της να
αποκτήσει παιδί. Αυτό που επιθυμεί και θέλει είναι να γνωρίσει τη βιολογική της οικογένεια.
Αποφασίζει λοιπόν να ταξιδέψει στο ακριτικό χωριό που της είπαν και να γνωρίσει
τη κυρία Μαρίκα.
Η γιαγιά Μαρίκα ζει μόνη της
τα τελευταία χρόνια μετά το χαμό του άντρα της. Όταν την επισκέπτονται οι δυο
γυναίκες αποφασίζει να ανοίξει “το κουτί της Πανδώρας” και να αναδυθούν στην
επιφάνεια λάθη,πάθη και ζωές ρημαγμένες που στο διάβα τους άφησαν ανεπούλωτες
πληγές και σημάδια που δύσκολα σβήνουν.
Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα
που εστιάζει στη ψυχοσύνθεση των τριών γυναικών χωρίς ακραίους
συναισθηματισμούς και λεπτομέρειες που να κουράζουν.
Υπεροχο αναγνωσμα πραγματικα.με κρατησε μεχρι το τελος.δεν βαρεθηκα στιγμη.διαβαζα τις σελιδες με μεγαλη περιεργια για τη συνεχεια.το τελειωσα μεσα σε 2 μερες.πολυ ωραια πλοκη με πολυ καλη ροη..τελικα τα λαθη μας και οι επιλογες μας παντα μας ακολουθουν.για αυτο καλο ειναι να τα αντιμετωπιζουμε απο την αρχη για να μην πληγωνουμε τους ανθρωπους μας.αυτο κρατησα εγω σαν διδαγμα απο το βιβλιο.με εξεπληξε ευχαριστα που την ιστορια αυτη διηγηθηκε μια κοπελα μολις 26 χρονων.εχω διαβασει ολα τα βιβλια της Μαντα και τα περισσοτερα της Δημουλιδου καθως και αλλων συγγραφεων που λογω χωρου δεν αναγραφω.σε τπτ δεν υστερει η ιστορια αυτη απο τις δικες τους και αυτο με συγκινει.ειναι ενα ισαξιο μυθιστορημα γραμμενο απο την Ευη Δουργουτη.μολις το πρωτο της.και πιστευω πως μπορουμε να περιμενουμε πολλα ακομα απο αυτην.Συγχαρητηρια Ευη μου.καλοταξιδο να ειναι.ανεβασες τον πηχη πολυ ψηλα.περιμενω με ανυπομονησια το επομενο
ΑπάντησηΔιαγραφή