Γιάννης Κυζιρόπουλος Στη γη της αιώνιας θλίψης Εκδόσεις Πνοή

Ο λιμός έχει χτυπήσει την Αθήνα με αποτέλεσμα οι αναίτιοι θάνατοι κάθε μέρα να αυξάνονται με ανησυχητικό βαθμό και τα εφόδια των τροφίμων να περιορίζονται στο ελάχιστο. Σε μία προσπάθεια να βρουν τροφή ο Ιάσωνας και οι φίλοι του γίνονται μάρτυρες μίας ενέδρας που τους στήνουν και βγαίνει αλώβητος μόνο αυτός. Το γεγονός τον κινητοποιεί για να βρει τους ενόχους και στο δρόμο του εμφανίζονται δύο πρόσωπα ο Παύλος και η Μαριάννα που θα λειτουργήσουν καταλυτικά.

Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα άντρας στην ηλικία των 25 ετών που έζησε άσχημα παιδικά χρόνια πράγμα που τον επηρέασε στις μετέπειτα σχέσεις του. Η μισανθρωπία που τον διακρίνει πηγάζει από τον εκφυλισμό του ανθρώπινου είδους. Θεωρεί ότι πια επικρατεί η υποκρισία, ο φασισμός και ο ρατσισμός. Στο βωμό του χρήματος έχουν ξεπουληθεί οι αξίες και τα πιστεύω.

Ο Παύλος από την άλλη πλευρά είναι το ακριβώς αντίθετο. Λειτουργεί περισσότερο με την λογική και είναι υλιστής. Η Μαριάννα εμφανίζεται στην ζωή του Ιάσωνα και τα αισθήματα κατωτερότητας που τον διακρίνουν στον ερωτικό κομμάτι καταφέρνει να του τα κάμψει. Κοινό τους στοιχείο είναι το άσχημο παρελθόν που τους άφησε ανοιχτές πληγές. Την τρυφερότητα και την αγάπη που στερήθηκαν καταφέρνουν να την αναπληρώσουν.

‘Ένα βιβλίο που καταπιάνεται με την κατάρρευση των αξιών που επικρατεί σε μία κοινωνία που έχει χάσει την ταυτότητα της και κάθε μέρα γίνεται πιο απρόσωπη και σκληρή. Ο Ιάσωνας και η Μαριάννα είναι δυο πρόσωπα που προσπαθούν να μην ενσωματωθούν στο γενικό χάος και να διατηρήσουν τον ρομαντισμό και τα αγνά αισθήματα που πια είναι σε έλλειψη.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο έχτισε ο συγγραφέας τον ψυχισμό του ήρωα του. Επίσης στις ερωτικές σκηνές δεν υπάρχει το χυδαίο και το φθηνό. Είναι ένα ανάγνωσμα που κυλάει γρήγορα καθώς έχει τις ανατροπές και τα στοιχεία που μπορούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα με θέμα τις διαπροσωπικές σχέσεις και τον έρωτα. Κλείνω μ’ ένα αγαπημένο μου απόσπασμα « Παρατηρούσα την  υποκρισία μας, την ευκολία να κρίνουμε δίχως να μπαίνουμε στη θέση των άλλων, να πληγώνουμε, να είμαστε ομοφοβικοί, να μεταμορφωνόμαστε σε φασίστες, να περηφανευόμαστε ως ρατσιστές».

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.