Το μύρτιλο ανήκει
στην οικογένεια των εσπεριδοειδών και ο καρπός του έχει μία γλυκόξινη γεύση.
Έχοντας ως οδηγό την φαντασία μας μεταφερόμαστε νοητά στο λογοτεχνικό κήπο του
συγγραφέα και εκεί αντικρίζουμε 30 ξεχωριστά μύρτιλλα που το καθένα κρύβει την
μαγεία του.
Κάποιες ιστορίες με
συγκίνησαν πολύ για τα όμορφα συναισθήματα που σε καλούν να βιώσεις. Μία από
αυτές είναι και η ιστορία του Χάρη, ενός μεσήλικα κλόουν, που οι δυνάμεις του
πια έχουν στερέψει και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της δουλειάς
του. Όσο μακιγιάζ κι αν βάλει στο πρόσωπο για να καλύψει τις ατέλειες των
χρόνων που πέρασαν τα σημάδια εσωτερικά και εξωτερικά είναι εκεί και τον
ακολουθούν. Θα μπορούσαμε έχοντας ως βάση αυτό το διήγημα να δούμε και για το
πώς εμείς στην καθημερινότητα μας καλύπτουμε τον πόνο και τα αρνητικά
συναισθήματα που βιώνουμε με προβαρισμένη και προσποιητή χαρά.
Ευφυέστατη ήταν και
η ιστορία του ανθρώπου που ζούσε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο καθρέφτες. Η συνεχής
έκθεση μπροστά στο είδωλο του από διαφορετική εστίαση και γωνία παρατήρησης του
δείχνει την πορεία από την παιδική μέχρι την ενήλικη ζωή του. Η αθωότητα και η
παιδικότητα των πρώτων χρόνων πόσο γρήγορα άλλαξε στην πορεία με την ωμή
πραγματικότητα που έχει λιγότερο συναισθηματισμό και περισσότερο πόνο.
Το βιβλίο του
Κωνσταντίνου είναι ιδιαίτερο γιατί πίσω από τις ιστορίες του κρύβονται πολλά
δυνατά και ουσιαστικά μηνύματα που καλείται ο αναγνώστης να τα ξεκλειδώσει και
να γίνει μέτοχος της αθωότητας, του πόνου, της απώλειας και της έκθεσης του
εαυτού μας σε μη διαχειρίσιμα συναισθήματα που αρνούμαστε να τα ζήσουμε για να
μην πονέσουμε.
Ένα ξεχωριστό ανάγνωσμα που απευθύνεται σε
απαιτητικούς αναγνώστες που δεν ψάχνουν το εύκολο και το γρήγορο να διαβάσουν
αλλά που θέλουν να εντρυφήσουν περισσότερο στα μύχια της ψυχής τους.
Αναζητήστε το και
καλή ανάγνωση.
