Έκτορας Απέργης Λερναία Ύδρα Εκδόσεις Πνοή

Ο Έκτορας Απέργης τοποθετεί χρονικά το βιβλίο του στην εποχή των μνημονίων που οι αλλαγές στο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα είναι πολλές. Επικρατεί η αβεβαιότητα, το άγχος και ο φόβος για το αύριο. Η «Λερναία Ύδρα» είναι μία τρομοκρατική οργάνωση που έχει δημιουργηθεί από αγανακτισμένους πολίτες που θέλουν να χτυπήσουν το σαθρό πολιτικό γίγνεσθαι. Η δολοφονία του Υπουργού Εθνικής Άμυνας κινητοποιεί τον τύπο και την κυβέρνηση. Ο έγκριτος δημοσιογράφος Πέτρος Νικολαΐδης αναλαμβάνει να ρίξει φως στα γεγονότα που έχουν οδηγήσει σε αυτόν τον αναβρασμό. Ποια είναι τα κίνητρα και ο σκοπός τους; Ποια προσωπικά συμφέροντα υπάρχουν πίσω από τις δολοφονίες επιφανών προσώπων της πολιτικής;

Ένα καταιγιστικό και γρήγορο πολιτικό μυθιστόρημα με στοιχεία αστυνομικής λογοτεχνίας. Ο συγγραφέας μας μυεί στα σκοτεινά γρανάζια της πολιτικής που οι δολοπλοκίες και τα παιχνίδια εξουσίας άλλους τους βγάζουν κερδισμένους και άλλους ζημιωμένους. Μου άρεσε η αμεσότητα της γραφής του, οι γρήγορες εναλλαγές στα γεγονότα και τα μηνύματα που περνάει.

Αξίζει να το διαβάσετε αυτό το βιβλίο γιατί θα ανακαλύψετε πολλά πράγματα από την καθημερινότητα που βιώνουμε σε πολλά επίπεδα όπως είναι το εργασιακό, το πολιτικό αλλά και ο τρόπος που φιμώνετε η αλήθεια στην δημοσιογραφία και πώς οι ειδήσεις μπορούν να διαστρεβλωθούν για να εξυπηρετήσουν συμφέροντα υψηλά ιστάμενων προσώπων.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σωτήρης Παπασκουλής Δύο ποτά και μια φτηνή ατάκα

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ο Γιάννης Στάνκο. Ένας νέος άντρας που έχει τελειώσει τις σπουδές του και αναγκάζεται να επιστρέψει στο πατρικό του μέχρι να δει τι θα κάνει με την ζωή του. Εκεί το κλίμα είναι εχθρικό καθώς βλέπει μία οικογένεια που έχει χάσει τα πατήματά της και οδεύει προς τον αφανισμό. Η μητέρα του δέχεται αγόγγυστα τις προσβολές του οξύθυμου πατέρα του. Αυτό εξοργίζει τον Γιάννη και εύχεται ποτέ να μην φερθεί έτσι σε γυναίκα.

Η γνωριμία όμως με την Βάσω ακυρώνει τα λόγια που έταξε να τηρήσει. Χρησιμοποιεί το βίαιο σεξ και τις προσβολές ως μέσο επιβολής. Τα κατάλοιπα της δυσλειτουργικής του οικογένειας του βγαίνουν στην σχέση του με την κοπέλα. Όπως επίσης και ο εθισμός του στο αλκοόλ τον κάνει να ξεφεύγει από την αρρωστημένη του καθημερινότητα. Η ζωή του είναι το ποτό, το σεξ, το ξενύχτι και η δουλειά.

Ένα αθυρόστομο και ωμό μυθιστόρημα που παρουσιάζει την εικόνα πολλών νέων ανθρώπων που νιώθουν πίεση από την οικογένεια και την κοινωνία και οδηγούνται στους εθισμούς για να δραπετεύσουν.

Ο Σωτήρης δεν έχει στόχο να ωραιοποιήσει τα γεγονότα γι’ αυτό και οι περιγραφές του είναι σκληρές και σκανδαλιστικές. Σε όλο το βιβλίο υπάρχει μία διάχυτη νευρικότητα και θυμός. Σαν αναγνώστης εκτίμησα τον Γιάννη σαν χαρακτήρα. Θεωρώ ότι οι αντιδράσεις του είναι δικαιολογημένες αν δούμε σε τι οικογενειακό κλίμα μεγάλωσε. Κάποιες συμπεριφορές ασυναίσθητα τις μετέφερε και στην προσωπική του ζωή. Ενώ εξωτερικά δείχνει το σκληρό του πρόσωπο κατά βάθος είναι ένας άνθρωπος που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί αλλά δεν έχει μάθει τον τρόπο να το κάνει.

Ένα ενδιαφέρον βιβλίο που αν πέσει στα χέρια του κατάλληλου αναγνώστη θα εκτιμηθεί. Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Μιχάλης Μαλανδράκης Patriot Εκδόσεις Πόλις

Ο Μιχάλης Μαλανδράκης στο πρώτο του βιβλίο μας χαρίζει μια εξαιρετική ιστορία. Αν και νεαρός ηλικιακά ασχολείται με το θέμα της μετανάστευσης με ωριμότητα και ευαισθησία.

Ο Αγκίμ είναι ένα αγόρι στην ηλικία των 23 χρόνων που αν και ζει εδώ και 10 χρόνια στην Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να ενσωματωθεί απόλυτα στο κοινωνικό σύνολο λόγω του στιγματισμού και των κακόβουλων επικρίσεων που ακούει για την καταγωγή του. Ο δρόμος είναι το καταφύγιο και ο τρόπος που αποφασίζει να εκφραστεί. Είναι επαγγελματίας κλαρινίστας που με τις μελωδίες και τον τρόπο παιξίματος του κρατάει συντροφιά στους περαστικούς. Η πρόταση του συμπατριώτη του Αντώνη να δουλέψει σε νυχτερινό κέντρο του αλλάζει την ζωή και φτάνει πιο κοντά στο όνειρο του.

Ο συγγραφέας με την τραχιά γλώσσα, τους άμεσους διαλόγους και την παραστατική γραφή του δημιούργησε ένα άρτιο ανάγνωσμα που διαβάζεται απνευστί. Η ιστορία κινείται σε δύο επίπεδα στο πως ο Αγκίμ ζει στο πετσί του τον ρατσισμό και πως εμείς τον αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία. Ένα βιβλίο που στόχο έχει να δώσει στον αναγνώστη το βήμα να σκεφτεί και να προβληματιστεί. Σαν κοινωνία είμαστε σκληροί απέναντι σε καθετί που είναι εκτός της “κανονικότητας» που έχουμε πλάσει με το νου μας. Ένας τρόπος για να επιλυθεί και να ομαλοποιηθεί αυτή η ανισότητα είναι στο να αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι και να έρθουμε στη θέση του αναλογιζόμενοι αν θα μας άρεσε και μας να μας φέρονταν έτσι.

Ένα βιβλίο που αξίζει την προσοχή μας. Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Εύη Δουργούτη Μια στιγμή ακόμα Εκδόσεις Πνοή

Η Εύη έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας το 2018 με το βιβλίο “O χορός της φωτιάς”. Δύο χρόνια μετά έρχεται το δεύτερο βιβλίο της που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις Εκδόσεις Πνοή.

«Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα..» το τραγούδι που ντύνει μουσικά την ιστορία είναι μοναδικό. Οι στίχοι και το άκουσμα του φέρνει στο μυαλό του ήρωα θύμησες που τον πονάνε. Συναντάμε τον Χρήστο Ιγνατιάδη στην πιο δύσκολη φάση της ζωής του καθώς έχει διαγνωστεί με την νόσο Αλτσαχάιμερ. Αν και η καθημερινότητα του είναι δύσκολη το παρελθόν είναι το μοναδικό του καταφύγιο που του δίνει ζωή και λόγο ύπαρξης. Από μικρό παιδί στερήθηκε την χαρά της οικογένειας και αναγκάστηκε να δουλέψει για να επιβιώσει. Ο άνθρωπος που τον στήριξε και τον αγάπησε πραγματικά ήταν η αδερφή του. Η απουσία της μητέρας και τα άσχημα παιχνίδια του έρωτα τον στιγμάτισαν. Η ζωή του είχε πόνο, στερήσεις, απώλειες και χαρές. Στο φινάλε ζητάει «Μια στιγμή ακόμα» μ΄ ένα κομμάτι από το παρελθόν που τον καθόρισε. Θα δοθεί η λύτρωση που ζητά; Θα εμφανιστεί η μυστηριώδης γυναίκα;  

Όπως διαβάζω και στο εξώφυλλο του βιβλίου η συγγραφέας μας παρουσιάζει μία ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα άρτιο ανάγνωσμα χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς και δεν έπεσε στην παγίδα να γίνει μελό. Οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες έχουν φτιαχτεί με μεράκι όσον αφορά στο ψυχολογικό υπόβαθρο. Ο κύριος κορμός του έργου που είναι η ζωή του Χρήστου κινείται παράλληλα με τις υπόλοιπες μικρές και λειτουργικές ιστορίες που καλύπτουν κενά που δημιουργούνται στον αναγνώστη.

Η συγγραφέας μας παρουσιάζει τις αντιλήψεις και τα ιδανικά μίας εποχής που ο άντρας είναι ο αφέντης και η γυναίκα ακολουθεί τις διαταγές του. Από αυτό το κοινωνικό πρότυπο ξεπηδάει και ένα θέμα που θίγει με ευαισθησία και είναι η ενδοοικογενειακή βία.

Ένα βιβλίο που με συγκίνησε. Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι «Μια στιγμή ακόμα» είναι αρκετή για να πούμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα αυτά που νιώθουμε.

 Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Βιβλία από τις Εκδόσεις Πνοή

Με αφορμή τα τέσσερα χρόνια λειτουργίας των Εκδόσεων Πνοή σας παραθέτω τη λίστα με τα βιβλία που ξεχώρισα

1. Ελευθερία Χαλόφτη Προς την Ελευθερία

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/04/blog-post.html

2. Σωτήρης Μπουγιούκας Η αδράνεια

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2020/02/blog-post_12.html

3. Κάκια Ξύδη Φυσάει

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/09/blog-post_20.html

4. Τόλης Αναγνωστόπουλος Βαθύ ρήγμα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/07/blog-post_30.html

5. Ανδρέας Πασσάς Κακή σπορά

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2018/11/blog-post_24.html 

6. Σπύρος Σμύρνης Ανθρώπων σκιές

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2020/02/blog-post.html 

7. Γιάννης Κυζιρόπουλος Στη γη της αιώνιας θλίψης

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2020/02/blog-post_10.html

8. Κωνσταντίνος Μαρούγκας Ατελή Αγάλματα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/08/blog-post.html

9. Βαγγέλης Μαργιωρής Το σπίτι με την κόκκινη πόρτα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/11/blog-post_15.html

10. Πάνος Αντωνόπουλος Με το ίδιο βλέμμα

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/11/blog-post_27.html

11. Άγγελος Καλαμούτσος Ρόδα είναι

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/09/blog-post.html

12. Έλενα Πιπερίδου Οι μέρες της πεταλούδας

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2019/11/blog-post_18.html

13. Εύη Δουργούτη Ο χορός της φωτιάς

https://odromostouvivliou.blogspot.com/2018/10/blog-post_20.html

Άγγελος Μανουσόπουλος Στην πόλη των ξένων Εκδόσεις Bell

Θέμα του βιβλίου είναι το μεταναστευτικό. Ένα ζήτημα που μας απασχολεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα καθώς καθημερινά στο τόπο μας γίνεται μεγάλη εισροή μεταναστών.

Η Ξενιάδα είναι μία πόλη που είναι πόλος έλξης για τους μετανάστες που φεύγουν με άσχημο τρόπο από την πατρίδα τους και αναζητούν μία καλύτερη τύχη σ’ ένα νέο περιβάλλον. Σε αυτό τον τόπο γνωρίζουμε τον Αλέξανδρο που είναι αστυνομικός της Δίωξης Παράνομης Μετανάστευσης. Μετά το διαζύγιο του μετατέθηκε στην περιοχή. Η Μαριάννα είναι δικηγόρος και μέλος της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Χείρα βοήθειας» που προσφέρει σημαντική βοήθεια στους μετανάστες. Τέλος, είναι και η Ζαχρά μία χαροκαμένη μάνα που έχασε τον άντρα και τα παιδιά της στην πατρίδα της. Αποφασίζει να αναζητήσει τον χαμένο της γιο τον μόνο επιζών από αυτή την οικογενειακή τραγωδία.

Τα τρία πρόσωπα της ιστορίας θα συνδεθούν με έναν ιδιαίτερο τρόπο και θα αναδυθούν στην επιφάνεια πολλές αλήθειες. Ο συγγραφέας ασχολήθηκε μ’ ένα πολύ ευαίσθητο και δύσκολο θέμα. Παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τον ρατσισμό που υπάρχει απέναντι στον ξένο που έρχεται σε μία χώρα. Έχει δημιουργήσει ολοκληρωμένους λογοτεχνικούς χαρακτήρες με βάθος και ουσία. Η ιστορία κυλάει γρήγορα χωρίς να κουράζει και η γλώσσα του έργου είναι άμεση. Η ουσία του βιβλίου είναι ότι περνάει πολλά μηνύματα και αν πέσει στα χέρια του κατάλληλου αναγνώστη θα είναι τροφή για περαιτέρω σκέψη.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σωτήρης Μπουγιούκας Η αδράνεια

Ο Χάρης είναι ένας άντρας στην ηλικία των 30 που μετά τον χωρισμό από την κοπέλα του αρχίζει να παραιτείται από την ζωή. Δεν έχει όρεξη να βγει και να συναντήσει κόσμο. Προτιμάει να μένει στο σπίτι και να διαβάζει. Η απομόνωση τον κάνει να σκέφτεται περισσότερο και να βρίσκει συνέχεια εμπόδια Στον επαγγελματικό τομέα είναι σε μία δουλειά που δεν του αρέσει και παραμένει εκεί μόνο για βιοποριστικούς λόγους. Τα συναισθήματα που βιώνει σε καθημερινή βάση είναι η θλίψη, ο πόνος και η απογοήτευση.

Η απάθεια στην οποία έχει περιέλθει τον έχει οδηγήσει να σκέφτεται τον θάνατο ως την μόνη λύση σωτηρίας του. Στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ήρωας του βιβλίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάει μία μορφή κατάθλιψης. Σε αυτή την φάση ο άνθρωπος όλα τα βρίσκει δύσκολα από τις πιο απλές καθημερινές ανάγκες μέχρι και τα πιο απαιτητικά πράγματα που καλείται να εκπληρώσει. Η αίσθηση που έχει κάθε καταθλιπτικό άτομο είναι ότι δεν έχει κίνητρο και στόχους για το μέλλον. Το ιδανικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το άτομο να μιλήσει σ’ ένα ψυχολόγο για να βγει από το ψυχολογικό τέλμα που έχει οδηγηθεί.

Σαν αναγνώστης με άγγιξε η ιστορία του Χάρη καθώς εντόπισα τον εαυτό μου σε πολλές σκέψεις του. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να βρεθεί σε ψυχολογική αδράνεια αν δεν ζει τα αρνητικά συναισθήματα του . Οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή την κατάσταση είναι πολλοί αλλά αυτό που μετράει είναι ο άνθρωπος που το ζει να μην τον καταπιεί το πρόβλημα αλλά να καταφέρει να βρει την λύση μέσα στον ωκεανό της άρνησης και της αυτομαστίγωσης στην οποία έχει βρεθεί.

Μία εξαιρετική νουβέλα που ασχολείται μ’ ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της εποχής μας, την κατάθλιψη. Ο συγγραφέας δημιούργησε ένα άρτιο ανάγνωσμα που στόχο έχει να μας βάλει να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Γιάννης Κυζιρόπουλος Στη γη της αιώνιας θλίψης Εκδόσεις Πνοή

Ο λιμός έχει χτυπήσει την Αθήνα με αποτέλεσμα οι αναίτιοι θάνατοι κάθε μέρα να αυξάνονται με ανησυχητικό βαθμό και τα εφόδια των τροφίμων να περιορίζονται στο ελάχιστο. Σε μία προσπάθεια να βρουν τροφή ο Ιάσωνας και οι φίλοι του γίνονται μάρτυρες μίας ενέδρας που τους στήνουν και βγαίνει αλώβητος μόνο αυτός. Το γεγονός τον κινητοποιεί για να βρει τους ενόχους και στο δρόμο του εμφανίζονται δύο πρόσωπα ο Παύλος και η Μαριάννα που θα λειτουργήσουν καταλυτικά.

Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα άντρας στην ηλικία των 25 ετών που έζησε άσχημα παιδικά χρόνια πράγμα που τον επηρέασε στις μετέπειτα σχέσεις του. Η μισανθρωπία που τον διακρίνει πηγάζει από τον εκφυλισμό του ανθρώπινου είδους. Θεωρεί ότι πια επικρατεί η υποκρισία, ο φασισμός και ο ρατσισμός. Στο βωμό του χρήματος έχουν ξεπουληθεί οι αξίες και τα πιστεύω.

Ο Παύλος από την άλλη πλευρά είναι το ακριβώς αντίθετο. Λειτουργεί περισσότερο με την λογική και είναι υλιστής. Η Μαριάννα εμφανίζεται στην ζωή του Ιάσωνα και τα αισθήματα κατωτερότητας που τον διακρίνουν στον ερωτικό κομμάτι καταφέρνει να του τα κάμψει. Κοινό τους στοιχείο είναι το άσχημο παρελθόν που τους άφησε ανοιχτές πληγές. Την τρυφερότητα και την αγάπη που στερήθηκαν καταφέρνουν να την αναπληρώσουν.

‘Ένα βιβλίο που καταπιάνεται με την κατάρρευση των αξιών που επικρατεί σε μία κοινωνία που έχει χάσει την ταυτότητα της και κάθε μέρα γίνεται πιο απρόσωπη και σκληρή. Ο Ιάσωνας και η Μαριάννα είναι δυο πρόσωπα που προσπαθούν να μην ενσωματωθούν στο γενικό χάος και να διατηρήσουν τον ρομαντισμό και τα αγνά αισθήματα που πια είναι σε έλλειψη.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο έχτισε ο συγγραφέας τον ψυχισμό του ήρωα του. Επίσης στις ερωτικές σκηνές δεν υπάρχει το χυδαίο και το φθηνό. Είναι ένα ανάγνωσμα που κυλάει γρήγορα καθώς έχει τις ανατροπές και τα στοιχεία που μπορούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα με θέμα τις διαπροσωπικές σχέσεις και τον έρωτα. Κλείνω μ’ ένα αγαπημένο μου απόσπασμα « Παρατηρούσα την  υποκρισία μας, την ευκολία να κρίνουμε δίχως να μπαίνουμε στη θέση των άλλων, να πληγώνουμε, να είμαστε ομοφοβικοί, να μεταμορφωνόμαστε σε φασίστες, να περηφανευόμαστε ως ρατσιστές».

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σπύρος Σμυρνής Ανθρώπων σκιές Εκδόσεις Πνοή

Στο βιβλίο ξετυλίγονται καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που τυχαίνει να τους προσπερνάμε στο δρόμο, να είναι συνεπιβάτες μας στο μετρό, στο λεωφορείο ή και κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Κοινό τους στοιχείο είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Άλλοι το παλεύουν να ξεφύγουν από την μιζέρια και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο και άλλοι δυσκολεύονται να βγουν στην επιφάνεια.

Κάθε ιστορία μας βάζει να αναλογιστούμε τις άμεσες αποφυγές που χρησιμοποιεί το πρόσωπο για να μην έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του και την αλήθεια. Ξεχώρισα το διήγημα «Υπό την επήρεια» που παρακολουθούμε την ιστορία του Πέτρου, ενός άντρα που έχει γίνει αλκοολικός για να καλύψει τον πόνο του. Η αφορμή όμως που τον οδήγησε στο ποτό καλείται να την ανακαλύψει μόνος. Όσο κάνει ανασκόπηση στο παρελθόν σε συνδυασμό με αντικείμενα που βρίσκει καταφέρνει να τον ξεμπλοκάρει από τα σκοτάδια του. Έχει το σθένος να βγει στο φως και να ζήσει.

Σε αντίθεση με την ιστορία  «Μία ανάσα κάτω απ’ το νερό» που η Κατερίνα και ο Σπύρος είναι δυο αυτοκαταστροφικά πλάσματα. Αγαπιούνται με περίεργο τρόπο και δείχνουν ο ένας στον άλλον ενδιαφέρον με άγριο σεξ. Στη δουλειά τους έχουν βαλτώσει και δεν είναι ικανοποιημένοι. Όλο αυτό το κενό που ζουν μεγαλώνει σε σημείο να βρίσκουν την παραίτηση ως τον μόνο τρόπο για να αποσυνδεθούν από το χάος που βιώνουν.

Σαν αναγνώστης μου άρεσε το ψυχολογικό υπόβαθρο που δημιούργησε ο συγγραφέας για κάθε χαρακτήρα του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί στα κείμενα όπως και οι περιγραφές του είναι σκληρές. Θα σταθώ επίσης στο εξώφυλλο του βιβλίου που βλέπουμε ένα πρόσωπο να κάθεται σ’ ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Έτσι νομίζω είναι και η ψυχή του καθενός μας όταν ζει δύσκολες καταστάσεις ή βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Επικρατεί μία εσωτερική παραίτηση.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο για αναγνώστες που ψάχνουν περισσότερο να γνωρίσουν τον άλλον και δεν μένουν στην επιφάνεια που πάντα είναι επιδερμική και χωρίς πολύ ουσία.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Όλα όσα γνωρίζω στ' αλήθεια Θέατρο Αλκμήνη

Χθες παρακολούθησα την παράσταση σ’ ένα κατάμεστο θέατρο. Ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μία οικογένεια που ο καθένας θα βρει στοιχεία από τον ίδιο αλλά και από τα κοντινά του πρόσωπα.

Η μητέρα ( Fran) είναι η γυναίκα που κρατάει τις ισορροπίες στο σπίτι και ότι κι αν γίνεται είναι ο τελικός κριτής. Ακόμα και όταν τα παιδιά της έχουν ενηλικιωθεί συνεχίζει να επεμβαίνει για να αλλάξει τις καταστάσεις. Πίσω από τον ατσάλινο χαρακτήρα της κρύβεται μία ζωή που δεν έχει ζήσει και με τις συνεχείς προβολές που κάνει στους δικούς της προσπαθεί να περάσει αυτά που στερήθηκε η ίδια.

Ο πατέρας (Bob) είναι το ακριβώς αντίθετο από την γυναίκα του. Είναι ένας άνθρωπος ήρεμος και συνεσταλμένος που έχοντας ως γνώμονα τις αξίες του πορεύεται. Βέβαια η συνεχής προσκόλληση στα θέλω του κάποιες φορές φέρνουν τις συγκρούσεις.

Τα παιδιά της οικογένειας είναι η Pip, η Rosie, ο Ben και ο Mark. Θα σταθώ ιδιαίτερα στον χαρακτήρα του Mark καθώς είναι ένα παιδί που είχε εγκλωβιστεί σε μία συμβατική σχέση για να ικανοποιήσει τα κοινωνικά και οικογενειακά πρότυπα και όταν αποφάσισε να μιλήσει για τα θέλω του βρήκε εμπόδια. Το εσωτερικό μαρτύριο που ζει ο ήρωας σε συνδυασμό με τα σκληρά λόγια των γονιών του με συγκίνησε πολύ.

Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο- μαύρο αλλά αποτελείται και από άλλες αποχρώσεις που πρέπει να τις αγκαλιάσουμε και να μην εθελοτυφλούμε. Οι προσδοκίες και τα θέλω των γονιών πολλές φορές είναι ενάντια στα πιστεύω των παιδιών και εκεί δημιουργείται ένα χάσμα. Αυτό συμβαίνει γιατί για χρόνια έχει περάσει στο υποσυνείδητο και στην συνείδηση ότι οι γονείς είναι προέκταση των παιδιών. Όμως η αλήθεια είναι ότι ο καθένας είναι μία ξεχωριστή προσωπικότητα και δεν χρειάζεται να κάνει αυτά που επιβάλλει η οικογένεια και η κοινωνία. Δεν χρειάζεται κανένα παιδί να ζήσει την ζωή των γονιών του αλλά την δική του. Η συνεχής παρέμβαση στη ζωή των παιδιών δημιουργεί εξαρτημένες και ευνουχίστικες προσωπικότητες που οδηγούνται σε τέλμα σε κάποια φάση της ζωής τους.

Μια εκπληκτική παράσταση με ωραίες ερμηνείες, σκηνοθεσία και εξαιρετική κινησιολογία των ηθοποιών. Οι μονόλογοι του κάθε χαρακτήρα συντέλεσαν στο να δημιουργήσει ο θεατής μία ολοκληρωμένη γνώμη για την προσωπικότητα και τους ψυχολογικούς ελιγμούς που χρησιμοποιεί ο καθένας ξεχωριστά για να βγει από το αδιέξοδο.

Εύχομαι να προστεθούν κι άλλες παραστάσεις και να το δει ο κόσμος που δεν πρόλαβε. Αξίζει γιατί είναι ένα έργο που μιλάει για τον καθένα μας.

Καλή θέαση

Κωνσταντίνος Μαρούγκας Ασυνήθιστα Μύρτιλλα Εκδόσεις Φυλάτος

Το μύρτιλο ανήκει στην οικογένεια των εσπεριδοειδών και ο καρπός του έχει μία γλυκόξινη γεύση. Έχοντας ως οδηγό την φαντασία μας μεταφερόμαστε νοητά στο λογοτεχνικό κήπο του συγγραφέα και εκεί αντικρίζουμε 30 ξεχωριστά μύρτιλλα που το καθένα κρύβει την μαγεία του.

Κάποιες ιστορίες με συγκίνησαν πολύ για τα όμορφα συναισθήματα που σε καλούν να βιώσεις. Μία από αυτές είναι και η ιστορία του Χάρη, ενός μεσήλικα κλόουν, που οι δυνάμεις του πια έχουν στερέψει και δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της δουλειάς του. Όσο μακιγιάζ κι αν βάλει στο πρόσωπο για να καλύψει τις ατέλειες των χρόνων που πέρασαν τα σημάδια εσωτερικά και εξωτερικά είναι εκεί και τον ακολουθούν. Θα μπορούσαμε έχοντας ως βάση αυτό το διήγημα να δούμε και για το πώς εμείς στην καθημερινότητα μας καλύπτουμε τον πόνο και τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνουμε με προβαρισμένη και προσποιητή χαρά.

Ευφυέστατη ήταν και η ιστορία του ανθρώπου που ζούσε σ’ ένα δωμάτιο γεμάτο καθρέφτες. Η συνεχής έκθεση μπροστά στο είδωλο του από διαφορετική εστίαση και γωνία παρατήρησης του δείχνει την πορεία από την παιδική μέχρι την ενήλικη ζωή του. Η αθωότητα και η παιδικότητα των πρώτων χρόνων πόσο γρήγορα άλλαξε στην πορεία με την ωμή πραγματικότητα που έχει λιγότερο συναισθηματισμό και περισσότερο πόνο.

Το βιβλίο του Κωνσταντίνου είναι ιδιαίτερο γιατί πίσω από τις ιστορίες του κρύβονται πολλά δυνατά και ουσιαστικά μηνύματα που καλείται ο αναγνώστης να τα ξεκλειδώσει και να γίνει μέτοχος της αθωότητας, του πόνου, της απώλειας και της έκθεσης του εαυτού μας σε μη διαχειρίσιμα συναισθήματα που αρνούμαστε να τα ζήσουμε για να μην πονέσουμε.

 Ένα ξεχωριστό ανάγνωσμα που απευθύνεται σε απαιτητικούς αναγνώστες που δεν ψάχνουν το εύκολο και το γρήγορο να διαβάσουν αλλά που θέλουν να εντρυφήσουν περισσότερο στα μύχια της ψυχής τους.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.