Έλενα Χουσνή Καταραμένες πολιτείες Εκδόσεις Κύφαντα

    Η Έλενα ως έγκριτη δημοσιογράφος και πολύ καλή συγγραφέας στο τέταρτο της βιβλίο ασχολείται μ'ένα δύσκολο θέμα που είναι τα χρόνια εγκλεισμού των χανσενικών στο λεπροκομείο της Σάμου.Με ενδελεχή έρευνα,μεράκι,ευαισθησία και τις προσωπικές μαρτυρίες των όσων έζησαν εκείνη τη περίοδο δημιουργεί ένα άρτιο μυθιστόρημα.

 Το βιβλίο κινείται σε δυο χρονικές περιόδους παρόν και παρελθόν.Στο παρελθόν δείχνει το τρόπο διαβίωσης των ανθρώπων,το πως αντιμετώπιζαν οι οικογένειες ένα άτομο με λέπρα(όπου το σύνηθες είναι να το διώχνουν από το σπίτι πριν αρχίσει η ασθένεια να δείχνει τα πρώτα της σημάδια) αλλά και γενικά η κοινωνία το πόσο στιγμάτιζε και δεν αποδεχόταν αυτά τα άτομα. Μέσα σε αυτό το κλίμα της προκατάληψης και του φόβου αναπτύσσεται και το ερωτικό ειδύλλιο μεταξύ της Ευτυχίας και του Γιώργη.

  

   Στο παρόν έχουμε τη διαμάχη του αντιδημάρχου Βουρλιώτη με το Κυπριανού για το τρόπο που θα αξιοποιηθεί ο χώρος.Ο μεν θέλει να δημιουργήσει μία νέα αγροτουριστική μονάδα που θα φέρει νέες θέσεις εργασίας,ανάπτυξη στη περιοχή και οικονομικές απολαβές. Από την άλλη ο Κυπριανού επιμένει στην ιστορικότητα του χώρου και τη σημασία που πρέπει να προσδώσουν οι κάτοικοι της περιοχής σ’ένα κτίριο που θάφτηκαν άδικα τόσες ζωές.Από που πηγάζει το άσβεστο μίσος των δυο προσώπων και τι σχέση τους συνδέει; Το παρελθόν με το παρόν δένουν αρμονικά και βγαίνουν αλήθειες μέσα από την ιστορία του κάθε προσώπου άλλες λυτρωτικές και άλλες μη διαχειρίσιμες.

   Τα συναισθήματα πολλά στενοχώρια,θυμός και απογοήτευση για το πόσο αποκλεισμένοι και παραγκωνισμένοι από τη κοινωνία υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι οι οποίοι δημιούργησαν τη δική τους "πολιτεία"όπου μέσα έβαλαν την αγάπη,την ομόνοια,την συντροφικότητα,τη φροντίδα,τη συμπαράσταση,την ενσυναίσθηση  και με οδηγό αυτές τις αξίες αντιμετώπισαν με σθένος την αρρώστια τους αλλά και τα κακόβουλα σχόλια.

  Κλείνω με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο "Ύπνος.Ο μεγάλος θάνατος.Πάνω στα σιδερένια κρεβάτια με το αχυρένιο στρώμα.Μέρες και νύχτες να κοιμούνται οι άνθρωποι.Για να ξεχνούν να μη βλέπουν τους εαυτούς τους,να μη θυμούνται το σώμα τους όπως ήταν πριν,όπως πρέπει να είναι.Να κρύβουν τα κομμένα χέρια κάτω από το μαξιλάρι,να βουλιάζουν το φαγωμένο πρόσωπο,να τεντώνουν τα πόδια τους στην ευθεία του θανάτου,της τελευταίας στάσης.Τώρα;Ποιοι είναι;Σε ποιο κομμάτι του κόσμου υπάρχει γειτονιά γι'αυτούς;Ποιο σπίτι θα τους δεχτεί,ποιο βλέμμα θα τους αγκαλιάσει;Σε ποια γλώσσα να μιλήσουν στους ανθρώπους;Πως θα συνεννοηθούν;"