Ο
Toibin με αυτή τη νουβέλα προσεγγίζει ένα
λεπτό θρησκευτικό θέμα που είναι η σταύρωση του Θεανθρώπου όχι όμως από τις
μαρτυρίες των Αποστόλων αλλά από τη πλευρά της μητέρας του.
Ο
συγγραφέας της δίνει ανθρώπινη υπόσταση, φωνή και συναισθήματα. Η Μαρία ζει πια
στην Έφεσο μόνη και γερασμένη. Νιώθει θυμό, οργή και θλίψη που παρατηρούσε σα
βουβός θεατής το δράμα που βίωνε το παιδί της στο σταυρό και δεν έκανε κάτι να
σταθεί δίπλα του. Στις τελευταίες μέρες λίγο πριν το θάνατο έχει ενοχές που τράπηκε σε φυγή για να
γλυτώσει η ίδια ενώ το σπλάχνο της βασανιζόταν.
Μέσα
από αυτό το σύντομο κείμενο παρατηρούμε τη σχέση μητέρας και γιου, ένα θέμα που
ο Toibin το παρουσιάζει σε κάθε βιβλίο του. Αυτό
που μ’ εντυπωσίασε σαν αναγνώστη είναι η κατάθεση των σκέψεων της και η
αποστασιοποίηση από τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της. Στη θέση της Μαρίας
είναι η κάθε γυναίκα που βιώνει την απώλεια του παιδιού της.
Ένα
καλογραμμένο ανάγνωσμα που αξίζει να διαβαστεί χωρίς παρωπίδες.. Καλή
ανάγνωση..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου