Ευτυχία Γιαννάκη Αλκυονίδες μέρες ( Η Τριλογία της Αθήνας #2) Εκδόσεις Ίκαρος

 

Ο Χάρης Κόκκινος και η ομάδα του επιστρέφουν για να διαλευκάνουν την αποτρόπαια δολοφονία μίας νεαρής κοπέλας από την Γκάνα. Τόπος του εγκλήματος είναι ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Η υπόθεση είναι περίπλοκη και μπερδεμένη. Επίσης ο αστυνομικός καλείται να λύσει και το θέμα που προέκυψε με τον γιο του.

 

Το δεύτερο βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη βάζει στον αναγνώστη πολλές θεματικές για να τον κάνει να σκεφτεί και να προβληματιστεί για την σύγχρονη κοινωνία που φθίνει. Το κύριο θέμα που θίγει είναι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Πόσο εύκολα μπορεί ο κόσμος να γυρίσει την πλάτη σε ένα έγκλημα όταν το θύμα είναι μετανάστης και παράλληλα σε πόσα γνωσιακά λάθη μπορεί να πέσει  ο κοινός νους για το ποιόν και τον χαρακτήρα του συνανθρώπου μας. Είναι πολύ εύκολο να στιγματίσουμε κάποιον που ανήκει σε άλλη φυλή γιατί αρνούμαστε να αποδεχτούμε ότι ο κόσμος ανήκει σε όλους και έχουμε τα ίδια δικαιώματα.

 

Επίσης παρουσιάζει τον εργασιακό Μεσαίωνα που συνεπάγεται ανασφάλιστη εργασία, μικρές οικονομικές αποδοχές και πολλές απαιτήσεις από το καπιταλιστικό σύστημα που αποζητά το κέρδος. Με άγγιξε πολύ το οικογενειακό θέμα του Χάρη με τον γιο του καθώς φωτίζει την πλευρά της οικογένειας που καλείται να αγκαλιάσει το παιδί του όπως είναι χωρίς να το πληγώσει και να παραμερίσει τα κακόβουλα σχόλια του περίγυρου.

 

Όσον αφορά την αστυνομική πλοκή η σύλληψη και ο τρόπος παρουσίασης των γεγονότων με καθήλωσε καθώς κατάφερε να ενώσει τα προβληματικά κομμάτια του κοινωνικού γίγνεσθαι που είναι άμεσα συνυφασμένα για την βία που έχουμε σήμερα.

 

Η Ευτυχία με έχει κερδίσει από το πρώτο της βιβλίο καθώς δεν κάνει ένα μονότονο αστυνομικό μυθιστόρημα που θα οδηγήσει αισίως στο τέλος του αλλά καταπιάνεται και με τα αποστήματα που έχει η κοινωνία μας σε πολλούς τομείς.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση. 

Ισμήνη Μπάρακλη Σμύρνη Κυνήγι Μαγισσών Εκδόσεις Ψυχογιός

 

Με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Μικρασιατική καταστροφή επανεκδίδονται πολλά και αξιόλογα βιβλία. Ένα από αυτά είναι και το ανάγνωσμα της Ισμήνης.

 

Η ιστορία κινείται σε δύο χρονικά πλαίσια την Σμύρνη του 1922 και την Νέα Υόρκη το 1993. Η κεντρική ηρωίδα  η Ειρήνη βασανίζεται από ένα συνεχές εφιάλτη που την στοιχειώνει και ζητάει απεγνωσμένα να βρει απαντήσεις. Αυτή είναι η αφορμή για να κάνει ένα μαγικό ταξίδι στο παρελθόν που θα την φέρει αντιμέτωπη με αλήθειες σκληρές και λυτρωτικές. Η μυστηριώδης γυναίκα που θα την βοηθήσει να ενώσει τα κομμάτια του παζλ θα την οδηγήσει στην ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης μας.

 

Κάθε βιβλίο της Ισμήνης το αγαπώ γιατί η γραφή της είναι μοναδική και πλούσια σε δυνατά συναισθήματα. Δεν ασχολείται με το ιστορικό κομμάτι που είναι ευρέως γνωστό στο κοινό αλλά καταπιάνεται με το ψυχολογικό κομμάτι. Κυρίως με τον αντίχτυπο που έχουν οι πράξεις μας στους γύρω μας αλλά και την οπτική που επιλέγουμε κάποιες φορές για να δικαιολογήσουμε και να καλύψουμε τις πληγές μας.

 

Οι ηρωίδες της ιστορίας μας είναι τραγικές φιγούρες καθώς έχουν βιώσει τον μαρασμό και την εγκατάλειψη. Αυτά τα δύο από μόνα τους δημιουργούν ανθρώπους που δύσκολα αφήνονται να αγαπηθούν και συνεχώς προστατεύουν τον εσωτερικό τους κόσμο από τα τραύματα.

 

Ένα σημείο του βιβλίου που ξεχώρισα είναι η προσωπική δουλειά που κάνει η Ειρήνη για να ανταπεξέλθει στις προσωπικές της δυσκολίες.

 

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο εικόνες και μηνύματα που στόχο έχουν να αφυπνίσουν τον αναγνώστη να σκεφτεί πως το παρελθόν είναι η αφετηρία για να δουλέψει ο καθένας ξεχωριστά τα τρωτά του σημεία για να έχει στο μέλλον γιατρευτεί από τις πληγές του και να ζήσει αρμονικά με τον εαυτό του και τους γύρω του.

 

Συγχαρητήρια Ισμήνη για άλλο ένα υπέροχο βιβλίο που με έκανε να σε αγαπήσω ακόμα περισσότερο σαν συγγραφέα.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Marie Ndiaye Η εκδίκηση είναι δική μου Εκδόσεις Πόλις

 

Η Σιζάν δέχεται στο γραφείο της τον Ζιλ Πρενσιπό έναν άντρα που θέλει να αναλάβει την υπεράσπιση της γυναίκας του που κατηγορείται για τον θάνατο των παιδιών της. Η πρώτη τους συνάντηση της κινεί το ενδιαφέρον καθώς αυτό το πρόσωπο της θυμίζει κάτι από το παρελθόν.. Όντως γνωρίζονται ή το μυαλό κάνει τα δικά του παιχνίδια και δημιουργεί υποθετικές σχέσεις;

 

Η Μαρί Ντιάι δημιούργησε ένα σκληρό κοινωνικό ψυχογράφημα που βάζει σε πρώτο πλάνο την θέση της γυναίκας. Αναλύει το οικογενειακό ιστορικό της οικογένειας που επηρέασε μετέπειτα την Σιζάν στην σχέση που δημιούργησε με τους συνανθρώπους της. Η ελλειπτική της γραφή και τα εσκεμμένα κενά που αφήνει στο λόγο δημιουργούν στον αναγνώστη το ερώτημα για το πόσο εύκολα μπορούμε να εμπιστευτούμε κάποιον και αν η κρίση μας κάποιες φορές είναι σωστή σύμφωνα με τα γεγονότα.

 

Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι ο παραληρηματικός μονόλογος του Ζιλ Πρενσιπό και της γυναίκας του που καταδεικνύει το πως διαμορφώνονται οι ερωτικές σχέσεις και τον ρόλο που παίζουν τα παιδιά σε μία σχέση.

 

Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα που η μαγεία του κρύβεται στα ερωτήματα που θέτει η συγγραφέας.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Ιφιγένεια Τέκου Το καλό μπλε σερβίτσιο Εκδόσεις Ψυχογιός

 

Η συγγραφέας μας μεταφέρει στη Σμύρνη το 1913 που η Μαργή έχει αναλάβει τον ρόλο της πληροφοριοδότριας των Βρετανών. Η απειλή του Τούρκου διώκτη καλύπτει με άγχος την ζωή των κατοίκων και της ηρωίδας μας που χάνεται από την ζωή των παιδιών της. Η Διδώ και ο Διονύσης, τα παιδιά της δεν μένουν στο έλεος αλλά αναλαμβάνει την φροντίδα τους ο λεβαντίνος Έντουαρντ.

 

Ένα βιβλίο που ήθελα πολύ να διαβάσω λόγω της θεματολογίας του καθώς ασχολείται με την Μικρασιατική καταστροφή. Είναι μία περίοδος της ιστορίας που με συγκινεί. Με αριστοτεχνικό τρόπο η κυρία Τέκου αναλύει τον ψυχισμό των προσώπων που έζησαν τον ξεριζωμό και τα κατάλοιπα που άφησε στις ψυχές τους. Το πως αντιμετωπίστηκαν στο νέο τόπο που επέλεξαν να μείνουν. Η καχυποψία και ο στιγματισμός του πρόσφυγα είναι ένα στοιχείο που το βιώνουμε και σήμερα. Οι περιγραφές και ο τρόπος που παρουσίασε τα γεγονότα είναι ανατριχιαστικός.

 

Με αφορμή τις ιστορίες που τις είπε η γιαγιά της δημιουργήθηκε αυτό το αξιόλογο κοινωνικό μυθιστόρημα που αποπνέει νοσταλγία και θύμησες της ματωμένης ιστορίας μας. Ένα στοιχείο που μένει κοινό όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι ότι ο ξεριζωμένος από την πατρίδα του δυστυχώς πάντα θα είναι παρείσακτος στο νέο τόπο που θα πάει.

 

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.