Σωτήρης Μπουγιούκας Η αδράνεια

Ο Χάρης είναι ένας άντρας στην ηλικία των 30 που μετά τον χωρισμό από την κοπέλα του αρχίζει να παραιτείται από την ζωή. Δεν έχει όρεξη να βγει και να συναντήσει κόσμο. Προτιμάει να μένει στο σπίτι και να διαβάζει. Η απομόνωση τον κάνει να σκέφτεται περισσότερο και να βρίσκει συνέχεια εμπόδια Στον επαγγελματικό τομέα είναι σε μία δουλειά που δεν του αρέσει και παραμένει εκεί μόνο για βιοποριστικούς λόγους. Τα συναισθήματα που βιώνει σε καθημερινή βάση είναι η θλίψη, ο πόνος και η απογοήτευση.

Η απάθεια στην οποία έχει περιέλθει τον έχει οδηγήσει να σκέφτεται τον θάνατο ως την μόνη λύση σωτηρίας του. Στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ήρωας του βιβλίου θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάει μία μορφή κατάθλιψης. Σε αυτή την φάση ο άνθρωπος όλα τα βρίσκει δύσκολα από τις πιο απλές καθημερινές ανάγκες μέχρι και τα πιο απαιτητικά πράγματα που καλείται να εκπληρώσει. Η αίσθηση που έχει κάθε καταθλιπτικό άτομο είναι ότι δεν έχει κίνητρο και στόχους για το μέλλον. Το ιδανικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το άτομο να μιλήσει σ’ ένα ψυχολόγο για να βγει από το ψυχολογικό τέλμα που έχει οδηγηθεί.

Σαν αναγνώστης με άγγιξε η ιστορία του Χάρη καθώς εντόπισα τον εαυτό μου σε πολλές σκέψεις του. Είναι πολύ εύκολο κάποιος να βρεθεί σε ψυχολογική αδράνεια αν δεν ζει τα αρνητικά συναισθήματα του . Οι παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε αυτή την κατάσταση είναι πολλοί αλλά αυτό που μετράει είναι ο άνθρωπος που το ζει να μην τον καταπιεί το πρόβλημα αλλά να καταφέρει να βρει την λύση μέσα στον ωκεανό της άρνησης και της αυτομαστίγωσης στην οποία έχει βρεθεί.

Μία εξαιρετική νουβέλα που ασχολείται μ’ ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα της εποχής μας, την κατάθλιψη. Ο συγγραφέας δημιούργησε ένα άρτιο ανάγνωσμα που στόχο έχει να μας βάλει να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Γιάννης Κυζιρόπουλος Στη γη της αιώνιας θλίψης Εκδόσεις Πνοή

Ο λιμός έχει χτυπήσει την Αθήνα με αποτέλεσμα οι αναίτιοι θάνατοι κάθε μέρα να αυξάνονται με ανησυχητικό βαθμό και τα εφόδια των τροφίμων να περιορίζονται στο ελάχιστο. Σε μία προσπάθεια να βρουν τροφή ο Ιάσωνας και οι φίλοι του γίνονται μάρτυρες μίας ενέδρας που τους στήνουν και βγαίνει αλώβητος μόνο αυτός. Το γεγονός τον κινητοποιεί για να βρει τους ενόχους και στο δρόμο του εμφανίζονται δύο πρόσωπα ο Παύλος και η Μαριάννα που θα λειτουργήσουν καταλυτικά.

Ο ήρωας του βιβλίου είναι ένα άντρας στην ηλικία των 25 ετών που έζησε άσχημα παιδικά χρόνια πράγμα που τον επηρέασε στις μετέπειτα σχέσεις του. Η μισανθρωπία που τον διακρίνει πηγάζει από τον εκφυλισμό του ανθρώπινου είδους. Θεωρεί ότι πια επικρατεί η υποκρισία, ο φασισμός και ο ρατσισμός. Στο βωμό του χρήματος έχουν ξεπουληθεί οι αξίες και τα πιστεύω.

Ο Παύλος από την άλλη πλευρά είναι το ακριβώς αντίθετο. Λειτουργεί περισσότερο με την λογική και είναι υλιστής. Η Μαριάννα εμφανίζεται στην ζωή του Ιάσωνα και τα αισθήματα κατωτερότητας που τον διακρίνουν στον ερωτικό κομμάτι καταφέρνει να του τα κάμψει. Κοινό τους στοιχείο είναι το άσχημο παρελθόν που τους άφησε ανοιχτές πληγές. Την τρυφερότητα και την αγάπη που στερήθηκαν καταφέρνουν να την αναπληρώσουν.

‘Ένα βιβλίο που καταπιάνεται με την κατάρρευση των αξιών που επικρατεί σε μία κοινωνία που έχει χάσει την ταυτότητα της και κάθε μέρα γίνεται πιο απρόσωπη και σκληρή. Ο Ιάσωνας και η Μαριάννα είναι δυο πρόσωπα που προσπαθούν να μην ενσωματωθούν στο γενικό χάος και να διατηρήσουν τον ρομαντισμό και τα αγνά αισθήματα που πια είναι σε έλλειψη.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος με τον οποίο έχτισε ο συγγραφέας τον ψυχισμό του ήρωα του. Επίσης στις ερωτικές σκηνές δεν υπάρχει το χυδαίο και το φθηνό. Είναι ένα ανάγνωσμα που κυλάει γρήγορα καθώς έχει τις ανατροπές και τα στοιχεία που μπορούν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Ένα γλυκόπικρο μυθιστόρημα με θέμα τις διαπροσωπικές σχέσεις και τον έρωτα. Κλείνω μ’ ένα αγαπημένο μου απόσπασμα « Παρατηρούσα την  υποκρισία μας, την ευκολία να κρίνουμε δίχως να μπαίνουμε στη θέση των άλλων, να πληγώνουμε, να είμαστε ομοφοβικοί, να μεταμορφωνόμαστε σε φασίστες, να περηφανευόμαστε ως ρατσιστές».

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.

Σπύρος Σμυρνής Ανθρώπων σκιές Εκδόσεις Πνοή

Στο βιβλίο ξετυλίγονται καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που τυχαίνει να τους προσπερνάμε στο δρόμο, να είναι συνεπιβάτες μας στο μετρό, στο λεωφορείο ή και κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Κοινό τους στοιχείο είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Άλλοι το παλεύουν να ξεφύγουν από την μιζέρια και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο και άλλοι δυσκολεύονται να βγουν στην επιφάνεια.

Κάθε ιστορία μας βάζει να αναλογιστούμε τις άμεσες αποφυγές που χρησιμοποιεί το πρόσωπο για να μην έρθει σε επαφή με τα συναισθήματα του και την αλήθεια. Ξεχώρισα το διήγημα «Υπό την επήρεια» που παρακολουθούμε την ιστορία του Πέτρου, ενός άντρα που έχει γίνει αλκοολικός για να καλύψει τον πόνο του. Η αφορμή όμως που τον οδήγησε στο ποτό καλείται να την ανακαλύψει μόνος. Όσο κάνει ανασκόπηση στο παρελθόν σε συνδυασμό με αντικείμενα που βρίσκει καταφέρνει να τον ξεμπλοκάρει από τα σκοτάδια του. Έχει το σθένος να βγει στο φως και να ζήσει.

Σε αντίθεση με την ιστορία  «Μία ανάσα κάτω απ’ το νερό» που η Κατερίνα και ο Σπύρος είναι δυο αυτοκαταστροφικά πλάσματα. Αγαπιούνται με περίεργο τρόπο και δείχνουν ο ένας στον άλλον ενδιαφέρον με άγριο σεξ. Στη δουλειά τους έχουν βαλτώσει και δεν είναι ικανοποιημένοι. Όλο αυτό το κενό που ζουν μεγαλώνει σε σημείο να βρίσκουν την παραίτηση ως τον μόνο τρόπο για να αποσυνδεθούν από το χάος που βιώνουν.

Σαν αναγνώστης μου άρεσε το ψυχολογικό υπόβαθρο που δημιούργησε ο συγγραφέας για κάθε χαρακτήρα του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί στα κείμενα όπως και οι περιγραφές του είναι σκληρές. Θα σταθώ επίσης στο εξώφυλλο του βιβλίου που βλέπουμε ένα πρόσωπο να κάθεται σ’ ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο. Έτσι νομίζω είναι και η ψυχή του καθενός μας όταν ζει δύσκολες καταστάσεις ή βρίσκεται σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Επικρατεί μία εσωτερική παραίτηση.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο για αναγνώστες που ψάχνουν περισσότερο να γνωρίσουν τον άλλον και δεν μένουν στην επιφάνεια που πάντα είναι επιδερμική και χωρίς πολύ ουσία.

Αναζητήστε το και καλή ανάγνωση.