Tristan Garcia Η καλύτερη πλευρά των ανθρώπων Εκδόσεις Πόλις

 

Παρίσι δεκαετία του 80. Μία καθοριστική δεκαετία με πολλές αλλαγές για τη κοινωνία. Η κοσμική ζωή και τα νέα ρεύματα μουσικής είναι στο ζενίθ τους. Όμως η απειλή ενός ιού αρχίζει να προβληματίζει και να φοβίζει τον κόσμο. Το AIDS κάνει την εμφάνιση του και πρώτοι που στοχοποιούνται είναι οι ομοφυλόφιλοι.

 

Ο συγγραφέας με αφορμή αυτή τη δεκαετία δημιούργησε τέσσερις λογοτεχνικούς χαρακτήρες άκρως ενδιαφέροντες. Αφηγήτρια είναι η Ελιζαμπέτ που έχοντας τη θέση του παρατηρητή καταφέρνει έξοχα να ανασυνθέσει το προφίλ του Γουίλι, του Ντομινίκ και του Ζαν Μισέλ.

 

Ο Ντομινίκ είναι ακτιβιστής ομοφυλόφιλος και δημοσιογράφος στη Liberation. Επίσης ιδρυτής της οργάνωσης «Μέτωπο Απελευθέρωσης Ομοφυλόφιλων» που στόχο έχει την ενημέρωση των πολιτών σε θέματα πρόληψης του ιού. Ο Ζαν Μισέλ είναι αριστερός διανοούμενος που με τις ακραίες απόψεις του προκάλεσε τριγμούς στη πολιτική σκηνή.

 

Η πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα είναι ο Γουίλι. Ένα άγουρο παιδί που γεννήθηκε στην Αμιέν σ’ ένα συντηρητικό και αποστειρωμένο περιβάλλον. Η μετάβαση του στο Παρίσι είναι καθοριστική για τη ζωή του. Όντας άνεργος και περιπλανώμενος στα παρισινά σοκάκια γνωρίζει την Ελίζαμπετ. Μέσω αυτής έρχεται στη ζωή του ο Ντομινίκ. Ζούνε κάποια χρόνια μαζί όμως οι ετερόκλητες απόψεις τους, τους οδηγούν σε χωρισμό και στη συνέχεια σε άσβεστο μίσος.

 

Ο Γουίλι σαν άνθρωπος είναι εκκεντρικός και προκλητικός κάποιες φορές με τις δηλώσεις του. Σε μία εποχή που η ομοφοβία και ο ρατσιμός ήταν στα ύψη δε φοβήθηκε να μιλήσει για όσα οι άλλοι σιωπούσαν. Αυτό αγάπησε η Ελίζαμπετ και κατάφερε να συνδεθεί μαζί του τόσο ουσιαστικά. Πίσω από το μίσος, τις επιθέσεις, την αυτοπροβολή και κάποιες φορές τον αυτοεξευτελισμό του είχε διακρίνει έναν αγνό και καλό άνθρωπο που δεν αλλοιώθηκε για καμία παράταξη και για κανένα συνάνθρωπο του.

 

Όπως λέει και στη τελευταία παράγραφο του βιβλίου η Ελιζαμπέτ «Όσο για την καλύτερη πλευρά των ανθρώπων, που μένει κλεισμένη μέσα στην καρδιά τους, μιας και δεν έχουν τίποτα άλλο, μέχρι την τελευταία τους ώρα, αυτή ζει αλλά και πεθαίνει μαζί τους.»  

 

Ο Γκαρσιά δημιούργησε ένα εκπληκτικό κοινωνικό-πολιτικό μυθιστόρημα για μία δεκαετία καθοριστική και μεταβατική. 

Καλή ανάγνωση.